Fréttir af Reggio hópnum

Það er helst í fréttum að SARE stendur fyrir skólaþróunardegi næsta laugardag á Stekkjarási í Hafnarfirði. Þar kemur saman starfsfólk leikskóla sem starfar í anda Reggio Emilia um 150 manns. Starfsfólkið ætlar sjálft að vera með allar smiðjur og málstofur, ætlar að kynna fyrir hvort öðru hvað það er að gera, hvernig og hversvegna. Við hlökkum auðvitað öll mikið til. Það skemmir ekki fyrir að við erum að fagna styrk Reykjavíkurborgar til okkar. En hann fengum við til að koma upp miðstöð fyrir endurnýtanlegan efnivið. Við veljum að kalla hana ReMída -skapandi efnisveita. Svona í höfuðið á öllum hinum veitunum. Og hugmyndin er sú sama að vera leiðari, dreifikerfi fyrir efnivið til leikskóla, en jafnframt að veita efnivið viðtöku frá fyrirtækjum og stofnunum.  
 

Við erum líka langt komin með að skipuleggja ReMídu ráðstefnu í vor og námskeið í tengslum við það. Þannig að SARE er mjög öflugt þó ekki hafi heyrst mikið frá því akkúrat núna.

Föstudaginn og laugardaginn 8. og 9. febrúar verður vísindasmiðja í Ráðhúsinu í Reykjavík sem verður opin öllum. Að henni stendur þjónustumiðstöð Miðborgar og Hlíða í samvinnu við leikskólabraut Háskólans á Akureyri. Þar gefast börnum og foreldrum tækifæri til að taka saman þátt í skemmtilegum  verkefnum sem tengjast byggingum, ljósi og skugga. Ég er á fullu við að undirbúa þennan atburð. Allir í kring um mig eru að safna efnivið til að byggja úr, pabbi að smíða ljósaborð. Stofnanir borgarinnar leggja líka sitt af mörkum, á morgun ætlum við Guðrún Alda (sem er fulltrúi þjónustumiðstöðvarinnar í verkinu, upphafsmaður þess og sú sem plataði mig með) að heimsækja skógræktina en þeir eru meðal þeirra sem eru að taka saman efnivið.

Svo er það Sturlubarnið

Þá er komið að fréttapistli vikunnar. Tottenham vann Arsenal í fyrsta sinn í fjölda ára og hér var mikill fögnuður. Sturlubarnið var viðstatt og tók fagnaðarlátunum af mikilli stillingu. Hann gladdist líka með okkur í kvöld yfir handboltaliðinu, sem eru auðvitað strákarnir okkar núna. Hann heillaði líka vinkonur ömmu sinnar upp úr skónum með brosi og hlátri alveg þangað til að hann fór að háskæla með skeifu og allt, sýndi af mikilli snilld hvað lungun eru kraftmikil. Og þá gátu þrír leikskólakennarar sem eru allar líka ömmur ekkert gert til að hugga.      

 

 Sturlubarnið er að verða 4ra mánaða, hann fór í sína fyrstu gönguferð í vagninum daginn sem Tjarnarkvartettinn myndaði meirihluta í borginni. Fór þá á sinn fyrsta blaðamannafund. Við samfylkingarfólk glöddumst yfir stjórnarskiptum í borginni þá. Ég hef nú ekki séð eða skynjað jafn almenna gleði hjá sjálfstæðisfólki nú. Enda erfitt þegar margir virðast sammála Jóhanni Haukssyni blaðamanni sem líkti Sjálfstæðiflokknum í borginni við dópdílera á skólavelli. Þeir reyna við alla og ná svo venjulega þeim sem eru ekki sterkastir á svellinu. Ekki fleiri orð um það í bili. 

 

Ástæðan fyrir að ég fór að ræða um borgina er þetta með fyrstu vagnaferð Sturlubarnsins. Mér finnst líka eins og ég hafi alltaf þekkt Sturlubarnið. Samt er hann rétt þremur vikum eldri en fráfarandi meirihluti. Og hann er búinn að læra og gera svo ótal margt á þessum tíma. Halda höfði, uppgötva á sér hendur og tær, læra að velta sér á milli hliða og af maga yfir á bak, hjala, halda athygli, hann er byrjaður í ungbarnasundi, búinn að fá RS og á leiðinni til útlanda í fyrsta sinn, búinn að fá sinn eigin passa. Hann er búin að lengjast um 16 sentímetra og meira en tvöfalda fæðingarþyngd sína. Honum finnst gaman þegar afi spilar á úkulele og sílafón. Og líka þegar amma er að reyna ýmis óhefðbundin leikföng með honum. Tóm tveggja lítra flaska með litríku sellófani innan í, er ótrúlega áhugaverð og æfir líka grip og samhæfingu handa og fóta. Það er nefnilega gott að krækja tánum utan um hana, auðveldar að stýra henni að munninum. En eitt aðalrannsóknartæki Sturlubarnsins er einmitt munnurinn. Sturlubarnið er líka með sitt eigið skap, miklu meira en pabbinn og mamman geta státað af, segja þau. Hann getur grenjað eins og ljón og hlegið innilega og er bara æðislegur.

 

Heimaskítsmát

Þetta er snilldar leikflétta hjá Ólafi F. Magnússyni og miklu dýpri en menn almennt virðast ræða. Ég held að þetta sé djúphugsuð og mjög óvenjuleg leikflétta. Sönn hefnd, tilreidd köld. Sumir eiga verr skilið en aðrir og kannski “vinur minn Villi” mest. Leikfléttan getur litið svona út.

 

1. Ólafur er guðfaðir nýs R-lista samstarfs, nær þar að komast inn í hlýjum sem honum var neitað um þegar R -listinn var enn við völd. Þá fékk hann að dúsa úti hjá bæði meirihluta og minnihluta. Stund endurgjalds er komin. 
2. Villi hittir Ólaf og skynjar að hann er ekki alveg glaður í hinum nýja R-lista. hann sér leik á borði og bíður Ólafi upp í dans.   
3. Ólafur heldur Villa volgum, en lætur samtímis fréttast að það sé verið að bjóða í sig.
4. Villi tapar kúlinu og bíður allt, með eða án, málefna D-listans. Villi hefur ekki hugmynd um að Ólafur er að sóla, ekki fyrr en of seint.
5. Ólafur er orðinn borgarstjóri, kemur sínum hjartans málum að – nú verða sjálfstæðismenn að vinna að þeim. Vera þjónar Ólafs, þjónar sem ávallt eru með það sverð hangandi yfir að með litlum fyrirvara sé hægt að hrifsa af þeim völdin.
6. Ólafur veit sem er að hans dagar í pólitík eru hvort eð er taldir eftir næstu kosningar, en arfleið hans (flugvöllur og Laugavegur) mun lifa.
7. Villi er búinn – liðið hans Villa er búið, borgarbúar munu refsa þeim í næstu kosningum. Innreið þeirra í landsmálin verður þyrnum stráð ef þau á annað borð treysta sér þá leið. Eftir þetta verða þau aldrei meira en meðreiðasveinar í pólitík
8. Sannkallað heimaskítsmát hjá Villa og D- listann

 

Ég efast um að Sjálfstæðisflokkurinn eigi eftir að fagna þessum gjörningi þegar fram í sækir. Allt sem þeir hafa hingað til talið sér til tekna og státað sig af (hvort sem það hefur nú verið rétt) er nú fallið. Hefndarþorstinn varð flokkshollustunni yfirsterkari.

 

Vörður fagnar nýjum meirihluta

Er ekki rotuð - bara bisí

Ég fékk upphringingu í dag, viðkomandi vinkona var bara að tékka á hvort ég væri ekki lífs, hafði ekki talað við mig í viku og ekkert séð á blogginu. Ég er lifandi og við góða heilsu. Á morgun hefst hins vegar kennsla og hana þarf að undirbúa. Sit hér nú og útbý glærur. Í fyrra ákvað ég að sleppa glærunum og flytja fyrirlestrana. Nemarnir voru eins og vængbrotnir fuglar og alls ekki þakklátir kvalara sínum. Þrátt fyrir að ég talaði fyrirlestrana inn á hljóðglærur var það ekki nóg. Fátt virðist koma í stað fyrir vel massaðar power point glærur.

Bókin sem ég byrja að kenna heitir því skemmtilega nafni Doing Foucalt in early chidhood studies og er eftir ástralska fræðikonu Glendu MacNaughton, í inngangi bókarinnar stendur að markmið hennar sé að:

byggja upp þekkingu í leikskólafræðum sem styður að daglegt lif með börnum í leikskólum sé byggt á siðfræði og lýðræði. Henni er ætlað að hjálpa nemum að bera kennsl á pólitíska ferla, þar sem einni tegund þekkingar í leikskólafræðum er raðað í forgang umfram aðra.

Sem dæmi þá var Piaget lengi vel alsráðandi sem fulltrúi hinar réttu kenningar, önnur kenning sem átti upp á pallborð stjórnvalda í hinum vestræna heimi var kenning Bolwby um geðtengsl. koðað er  hvernig hún var nýtt til að stýra konum af vinnumarkaði og inn á heimilin. Hérlendis var kenningin kölluð móðurafrækslukenningin. Í bókinni er hvatt til ígrundunar um hver velur, hvaða þekking er nýtt og framleidd. Fyrir hverja og hver hagnist helst.

Annars er það helst af mér að frétta að í gær var ég með mínum skólasystrum úr framhaldsnámi í stjórnun. Hittumst við með mökum í árlegu áramótaboði. Ræddum um dagskrá ársins sem er auðvitað tilbúin fyrir utan smáatriði eins og hvert á að halda í júní með mökum. Lagt var til að í ár færum við í útilegu út í guðsgræna náttúruna en samt nálægt golfvelli. Kom í ljós að ýmsir í hópnum eiga "skuldahala" (nýyrði sem ég lærði í gær), öðru nafni tjaldvagn eða fellihýsi. Sumir eiga líka appelsínugul Belgjagerðartjöld. Aðrir eins og undirrituð lagði til að tjaldað væri nálægt bústöðum sem leigðir væru út til þeirra sem ekki eru veikir fyrir tjaldlífi.

Við fengum annars tapas rétti að snæða og sátum við borðhaldið í marga klukkutíma og skemmtum okkur vel.   

 

Rota jólin

Tæmum glös og gleðjum lund
þó gusti um norðurpólinn.
Það er vani að vaka stund
við að „rota“ jólin.

                  (Stefán Stefánsson frá Móskógum á Bökkum)

Þessi vísa er eftir Skagfirðing nokkurn sem lýsir þar þeim sið að rota jólin á Þrettándanum. Það gerum við líka í minni fjölskyldu. Aðallega held ég nú að við höfum haldið í siðinn vegna þess að þá á mamma afmæli. Þegar við mættum í Skeifuna í dag var hún búin að útbúa veisluborð úr öllum afgöngum jólanna og meiru til. Við mættum öll til að gleðjast með henni og kýla vömbina svona áður en lagt verður í átak ársins. Bræður mínir mættu að venju með rakettur og blys. Held að stærstu kökurnar sem þeir sprengdu hafi verið á stærð við þvottavélar.  Börn á ýmsum aldri skemmtu sér við að skjóta upp en við hin létum nægja að horfa út um stofugluggann.  

  

Við rifjuðum líka upp úr æsku okkar Þrettándagleði á Króknum, þegar Álfadrottning og Álfakóngur komu í hestakerru á Þrettándabrennu á Flæðunum. Þegar fólk safnaðist þar saman og söng Stóð ég út í tunglsljósi og fleiri lög.   

   

Já við rotuðum jólin með glæsibrag þó ekki hafi verið vakað lengur að skagfirskum sið - enda fylgir víst þeim sið að fá sér oggulítið í tána og á morgun er vinnudagur.

Gleðileg að mestu en líka ónákvæm frétt

Þó svo að ég gleðjist yfir því að enginn hafi látist af völdu flugslyss á síðustu árum í íslenskri vél, og fagni öllu sem bendi til aukins öryggis í flugi, verð ég að gera athugasemd við fréttaflutning Morgunblaðsins af skýrslu RNF.

 "Ekki hefur orðið banaslys í íslensku loftfari síðustu árin og frá árinu 1998 til 2006 var eitt banaslys í íslenskri flugvél, árið 2000."

Árið 2000 var eitt mannskætt flugslys, þá fórst í Skerjafirði farþegavél með 6 manneskjum (en í fréttinni er þetta matreitt eins og eitt banaslys). Vegna Skerjafjarðarslyssins létust sex manneskjur þar af fjórar innan við sólahring frá slysinu. 

Í skýrslu RNF er sagt að 4 hafi látist og tveir lifað slasaðir (bls. 64). Þeir tveir sem lifðu af slysið þökk sé björgunarfólki og íslensku heilbrigðiskerfi létust báðir innan við ár frá slysinu af völdum meiðsla sem þeir urðu fyrir. Sonur minn Sturla Þór, þann 1. janúar 2001 (samkvæmt dánarvottorði vegna meiðsla af völdum slyssins) og vinur hans Jón Börkur þann 16. júní 2001. 

Ekki banaslys í flugi frá árinu 2000

Áramót

Áramót eru alltaf sérkennilegur tími. Við þau eru bundnar væntingar um betra líf en samtímis gefa þau okkur færi á að líta til baka.Sumir strengja jafnvel heit um betri lífshætti. Áramótin okkar hér í Miðstrætinu eru blendin vegna þeirra atburða sem við tengjum þeim. Atburða sem hafa markað líf okkar.

Við Lilló giftum okkur á gamlársdag 1981, á eftir héldum við gott áramótapartý sem endist í þrjá daga hjá þeim gestum sem lengst stoppuðu. Þetta var veisla af gömlum sið þar sem drykkja og djamm var í hávegum haft. Gestirnir vissu reyndar ekki tilefnið fyrr en þeir mættu á staðinn. Athöfnin sjálf er reyndar eftirminnilegri en hið góða partý. Við skruppum fyrir hádegi til borgarfógeta sem þá var staðsettur á Hallveigarstöðum. Það var kona sem gaf okkur saman, hún í sinni embættisskikkju og ég í hvítum léreftsnáttkjól frá fyrri hluta aldarinnar (ættaður frá nunnum) með svart belti um mig miðja og í svörtum uppreimuðum rústskinsskóm, Lilló var líka í betri fötunum. Ég man að það kom mér á óvart hvað þetta var hátíðlegt og hvað ég upplifði mikla tign yfir athöfninni. 

Sturla Þór sonur okkar fæddist 10. maí 1983 og hann lést að kvöldi nýársdags 2001, í ár hefði hann orðið 25 ára. Allan nýársdaginn bíð ég eftir að dánarstundin renni upp. Í dag var Sturlubarnið hjá okkur í heimsókn og við glöddumst saman yfir lífinu. Hann hjalaði og hló. Ég held að hinir í fjölskyldunni séu að óvart að stuðla að fóbíu hjá honum gagnvart fótbolta. Þau öskra svo hátt þegar liðið þeirra skorar að Sturlu bregður og fer að hágráta. Við förum því gjarnan fram í stofu og leikum okkur. Ég á bakinu og hann fær að liggja upp á sköflungnum og svo fær hann að fljúga. þetta finnst honum hin skemmtilegasta dægrastytting en sá böggul fylgir að hann á það til að æla. Í dag fékk ég gusuna yfir mig alla. En við eigum líka ágæts þvottavél.  

Nú sit ég, blogga og horfi á blómin sem vinir okkar færðu okkur í tilefni dagsins, við erum svo heppin að eiga góða að.

Ég hef aldrei verið dugleg við að strengja heit, ætla ekki heldur að gera það í þetta sinn. En það er samt eitt sem ég vil vera duglegri við en ég hef verið og það er að halda í gamlan vinskap, að rækta vinarsambönd. Búa til fleiri stundir í daglega lífið til samveru og hittings.