Prófasvindl með iPod

Fyrir nokkrum árum sagði frönsk vinkona mér að í háskólanum sem hún starfar við hafi á þeim tíma verið sérstakar konur sem fengu að líta undir slæðu múslimakvenna og þar hafi starfað verðir sem hefðu það skemmtilega hlutverk að skoða eyru stúdenta. Konur með sítt hár máttu helst ekki vera með það slegið.  Allt var þetta af ótta við rafeindasvindl. Ég rak bara upp stór augu og varð, voða hissa.  En rakst á þessa grein í Seattle PI áðan sem sýnir að þetta er global vandamál - sennilega meira að segja á Íslandi. Held að íslensk ungmenni séu jafn fljót að átta sig á möguleikum tækninnar og jafnaldrar þeirra í öðrum löndum. Það heitir víst sjálfsbjargarviðleitni hjá sumum þeirra.

 

"Schools trying to nip cheating in the earbud

Some instructors banning iPods in class

P-I STAFF AND NEWS SERVICES

Where technology goes, cheating soon follows in the classroom.

Many schools long ago banned cell phones after discovering that answers could come via text messages.

And now the underhanded have turned to iPods, recording answers and then listening to them as they have an exam in front of them.

At the University of Washington, instructors know that students use electronic devices to cheat.

So some won't let students bring gadgets to class, and others restrict what a student can bring, said Gus Kravas, special assistant to the Office of the Provost who deals with student conduct in the College of Arts & Sciences. He has not heard of an instance of a student using an iPod to cheat on an exam, but there have been cases where students were suspected of using text messaging.

"It's on our radar screen, and we are concerned, and we've always felt that the best way of dealing with situations like that is prevention," Kravas said.

Seattle Public Schools isn't aware of a growing problem of iPod cheating, spokesman David Tucker said.

"We actually encourage that students don't bring any kind of electric devices that aren't geared toward educational advancement," he said

IPods and their nefarious use has the attention of other schools across the country. Schools in Mountain View, Idaho, banned them after learning students were downloading formulas and other material.

IPods and Zunes can be hidden under clothing, with just an earbud and a wire snaking behind an ear and into a shirt collar to give them away, school officials say.

"It doesn't take long to get out of the loop with teenagers," said Mountain View High School Principal Aaron Maybon. "They come up with new and creative ways to cheat pretty fast."

Shana Kemp, spokeswoman for the National Association of Secondary School Principals, said she does not have hard statistics on the phenomenon but said it is not unusual for schools to ban digital media players.

"I think it is becoming a national trend," she said. "We hope that each district will have a policy in place for technology -- it keeps a lot of the problems down."

"

Vorboði

 

        

Komin aftur á heimilið fyrir sunnan. Ákvað að yfirgefa Akureyri þrátt fyrir 23 stiga hita á mælum í dag. Smettið meira að segja orðið soldið rautt. Á örfáum dögum er stóri reynirinn í garðinum hér í Miðstrætinu orðin næstum al-laufgaður. Allar plöntur farnar að gægjast upp í beðum og vorlaukar blómstra. Setti niður einhverja tugi lauka síðastliðið haust og held þeir hafi bara flestir skilað sér. Ég er oggu eins og barn sem bíður eftir jólapökkum, hleyp út í garð með reglulegu millibili til að sjá hvernig gróðrinum líður. Verst er að grasið er næstum ónýtt, ekkert nema mosi og blöðkur, held ég leggi til að við tyrfum blettinn í sumar. Annað sem er grábölvað, er við drógum snúruna úr flaggstönginni óvart úr í fyrra.  Nú er komið að fyrsta skylduflaggdegi ársins hér á bæ og stöngin snúrulaus. Hún er orðin dáldið bólgin og ég veit ekki hvort það er þorandi að fella hana og þræða snúruna í aftur fyrr en seinna í sumar.

        

Að leggja tré í einelti

1. maí er örlagadagur reynisins okkar. Hann fer að halla í löggiltan eftirlaunaaldur, teygir sig til himins, tignarlegur og flottur. Finnst okkur. En nágrönnum okkar finnst hann víst ekki eins flottur. Hann á það nefnilega til að skyggja á sól á nýju svölunum þeirra. Nágrannar okkar eru framtaksamt fólk. Í fyrra drógum við fána að húni þann 1. maí og stormuðum svo í okkar árlegu göngu. Nágrannar okkar hafa sennilega verið búnir að reikna út væntanlega fjarveru. Gera sér grein fyrir að þetta væri besti tíminn til að leggja til atlögu. Þau mættu í garðinn, í skjóli göngunnar, vopnuð vélsög og réðust á tréð. Söguðu af því fjölda stórra greina og lemstruðu það. Ég græt enn fyrir hönd trésins. Og get aldrei litið nágrannana sömu augum.  

Ljúfustu vorboðarnir

Ljúfustu vorboðarnir í götunni eru að það sjást börn að leik í görðum. Það heyrast hróp og köll og boltaspark er æft af miklum móð. Bráðum bíst ég við að heyra hátt og snjallt, EIN KRÓNA fyrir ...

Ráðstefna um þjóðfélagsmál

 Á norðurleið í fallegu veðri á fimmtudag

 

Hef í morgun og gær hlustað á fjölda fróðlegra og skemmtilegra fyrirlestra um þjóðfélagsmál á Akureyri. Hér hafa verið flutt erindi um ýmis mál, meðal annars um fátækt barna sem verður að teljast svartur blettur á jafn ríku samfélagi og okkar. Fjallað hefur verið um líðan barna, tengsl morgunverðar við líðan og líkamsvitund, um brottfall úr framhaldskólum. Á það hefur verið bent að í flestum rannsóknum sem fjalla um aðstæður og líf barna er yfirleitt verið að gera það frá sjónarhorni samfélagsins og þá gjarnan byggt á ýmiskonar tölulegum upplýsingum. Það sem vantar er hins vegar er að skoða sjónarhorn barnanna sjálfra í meira mæli en nú er gert.

Sjálf flutti ég erindi um orðræðu Aðalnámskrár leikskóla og þróun hennar frá Uppeldisáætlun um leikskóla. Þar hefur margt haldið sér en annað tekið miklum breytingum.

Nýju stöðumælasjálfssalarnir og tagg

 

það er búið að setja upp stöðumælasjálfssala í götunum neðst í Þingholtunum. Í nokkra vikur stóðu upp úr jörðinni hættuleg járn – enginn vissi afhverju. Maður bara hrasaði um þau. Núna vitum við hvað var verið að kokka, stöðumælavélar. Ekki verið í sólhring áður en taggarar borgarinnar voru búnir að leggja þá undir krass, hvern einn og einasta, held ég.  

Mér finnast úthugsaðar myndir flottar. Ég man þegar unglingarnir í kringum okkur – skissuðu og pældu. Fengu að æfa sig í kjallaranum. Fóru seinna til útlanda að taka þátt í að skapa samevrópskt veggjalistaverk. Mér fannst líka mörg flott verk í sundinu á bak við gömlu bögglageymsluna í Gilinu á Akureyri, þar sem Friðrik V ætlar að opna nýjan stað í vor. Þar hafa veggjalistamenn spreytt sig um árabil. Það eiga að vera viðurkenndir staðir til að spreyja á. Legg svo til að þeir sem selja sprey afhendi krökkunum kort með viðurkenndum spreystöðum - vítt og dreift um borgina.  

Er ekki viðeigandi að setja með vegalist náttúrunnar?

"ljótt feitt fólk"

Býður þér við ljótu feitu fólki og þeirri félagslegu hneisu sem því fylgir? Éturðu eins og skepna? Ef svo þá er til ný hókus pókus lausn. Og ef þú étur þessa hókus pókus lausn, þá verðuru grönn(grannur) og sæt(ur) og fyllist sjálfstrausti og hitt kynið gefur þér gætur á ný. Ef þú hefur misst áhuga á bólförum bjargast það líka. 

Las ruslpóstinn minn áðan – hef fengið ógurlega mikið af akkúrat þessari auglýsingu – ásamt því að mér er boðið upp á typpastækkun og rislyf af ýmsum toga. Inn á milli slæðast auglýsingar um nýjan hugbúnað. Verð að viðurkenna að ég hef nú ekki mikið lagt mig niður við að lesa þennan póst hingað til, hef verið frekar sjálfvirk á dílít, en finnst þetta með því lægsta að spila inn á ótta við félagslega útskúfun.  

Í fyrra hringdi þjónustufulltrúin minn frá KB banka í mig og bauð mér tekjuvernd. Sagði henni að eftir að hafa horft á auglýsingar bankans um tekjuvernd hefði ég óbragð í munninum.

Þar var t.d. kennari sýnd yfirgefa leikfimisal fullan af börnum til að halda út í frelsið. Miðað við þann markhóp sem tekjuverndin átti að ná til efast ég um að auglýsingin hafi virkað nema öfugt. Sannarlega vona ég að það sama eigi við um þessar ósmekklegu tölvupósta sem við fáum flest.  ps. best að koma sér að verki og halda áfram að dílíta.

Sagan af Zouk

Veturinn 2002 til 2003 bjuggum við hjónin í Seattle. Til að upplýsa fjölskyldu og vini um hagi okkar skrifaði ég mörg og löng bréf um líf okkar. Um fólkið sem við hittum og staðina sem við heimsóttum. Eitt bréfið fjallaði um kynni okkar af Zouk (Súk). Ég var að finna þessi bréf í tölvunni og ákvað að gefa vinum og kunningjum færi á að rifja upp söguna af Zouk – en þar sem hún er í lengra lagi ætla ég að skipta henni.

 

Sagan af Zouk

fyrsti hluti

Hver er Zouk? Hann er tæplega fimmtugur, grannur, dökkhærður og hann gaf okkur sófann, sófann sem ég segi ykkur frá seinna. Zouk vinnur með Pétri hjá vatnsveitunni hér í Seattle, búin að gera það í mörg ár. Hann er tvígiftur, skildi við fyrri konuna fyrir fleiri árum en hægt er að muna. Vandamálið með hana var að hún var á kaf í neyslu, held að hún haldi sig bara við þetta löglega núna, þetta sem ég ekki man hvað heitir í bili. Efnið sem læknar gefa heróínsjúklingum hérna. Fyrri konan býr víst hér undir brúm sem eru algengt athvarf þeirra heimilislausu. Jæja Zouk og fyrri konan áttu saman son sem er þetta 23 -24 ára. Fyrir 12 –13 árum gifti Zouk sig aftur, núverandi eiginkona (Lisa) er hjúkka sem er búin að vera með í bakinu í nokkur ár og hefur ekki getað unnið. Hún situr heima alla daga djúpt ofan í layzy boy og horfir á kristilega þætti í sjónvarpinu. Þegar Zouk kemur heim þarf hann svo að hjúkra konunni og sjá um heimilið er mér sagt.  

Já, til að þið skiljið Zouk þá verðið þið að vita að hann tilheyrir einhverri kirkju hér sem ég ekki þekki, en þetta er mikið rík kirkja. Svo rík að hún er risastór og hefur keypt nærliggjandi iðnaðarlóð undir bílastæði, svo fer strætó á milli bílastæðisins og kirkjunnar. Það er víst ætíð prédikað fyrir fullu húsi. Hér er það þannig að allar kirkjur eru í samkeppni um kúnna. Þannig eru þær voða duglegar að auglýsa sig og gera allt sem hægt er til að halda í þá kúnna sem þær ná í. Lofa eilífri himnavist og mikilli blessun í þetta líf. Og svo eru kirkjurnar líka duglegar að fara fram á tíund og gott betur.

Í kirkjunni um daginn var sérstök prédikun um gildi tíundarinnar, til hvers hún væri og að hún væri guði þóknanleg, væri biblíuleg. Einhver spurði prédikarann hvernig það væri ef maður gæfi meira en tíund hvað þá? Hann var fljótur að svara og sagði að þá nyti fólk bara meiri blessunar og það hlytu nú allir að vilja. Eitt er morgunljóst að það er hægt að kaupa sér kirkjulega velþóknun, líka í lúterskunni, alla vega hérna í landinu sem allir trúa að njóti meiri guðblessunar en önnur lönd. Þar sem aðskilnaður ríkis og kirkju er algjör en hver einasti pólitíkus líkur ræðu sinni á Guð blessi Ameríku.  

 

En snúum okkur aftur að Zouk, þegar Lisa konan hans vann fulla vinnu þá gáfu þau hjónin fimmtánund af laununum sínum, vildu náttúrulega tryggja sér góða himnavist og upplit í kirkjunni. Eftir að Lisa veiktist hafa þau af einhverri ástæðu ekki treyst sér til að gefa minna en áður, svo upp undir helmingur að launum hans Zouk sem eru ekki há, fara til kirkjunnar. Til að geta þetta verður Zouk að lifa sparlega. Í vinnunni spyr hann vinnufélaganna hvort ekki sé afgangur að nestinu þeirra. Þannig gerir Pétur alltaf ráð fyrir meira nesti en hann þarf til að aumingja Zouk svelti ekki. Í þessi 15 ár hefur hann víst aldrei mætt nestaður. Svo fer hann í stórmarkaðina og snakkar á sýnishornum. Um daginn mætti hann með dós af grænum baunum í nesti, en þegar einhver heimisleysingi betlaði, gaf hann dósina og spurði svo Pétur hvað hann væri með í nesti fyrir þá. Fötin kaupir hann víst öll í Godwill - sem er nú reyndar líka ein af mínum uppáhaldssjoppum hér í borg.

 

 

Þegar Zouk fer með börnin út að borða fer fjölskyldan í Costco (sem er svona risabónusbúð) þar er alltaf verið að gefa matarprufur að smakka. Allt sem er heima hjá  Zouk hefur hann fengið gefið frá öðrum, fólkinu í söfnuðinum. Það er nefnilega synd að kaupa nýtt þegar hægt er að fá notað.

 

Zouk kemur víst úr svolítið brotinni fjölskyldu. Hann á þrjá bræður og er víst sá eini sem talar við þá alla. Seinast þegar við fréttum fór hann t.d. að redda bróður sínum í Kaliforníu. Bróðirinn hafði víst greinst HIV jákvæður, hann ákvað þá að selja húsið sitt og ávaxta peningana þannig að hann ætti fyrir meðferð. Auðvitað fór Zouk að hjálpa honum, mála húsið og selja. Næsta sem við fréttum þá er Zouk alveg í öngum sínum, bróðirinn kominn í fangelsi búin að vera að svindla fé út úr elskhugum sínum og jafnvel líka verið laus höndin á þá. Kom víst í ljós að hann var að “deita” fleiri en einn og tvo á sama tíma og það kann víst aldrei góðri lukku að stýra. Og til að kóróna allt þá hótar sá sem keypti húsið að beita dagsektum ef hann ekki tæmdi það. Svo Zouk þurfti að drífa sig niður eftir að bjarga bróður, hjálpa honum úr fangelsi og tæma húsið. Hinir bræðurnir hristu hausinn og sögðu þetta ekki koma sér við. En svona er Zouk. Jæja bróðir hans í Kaliforníu var svo þakklátur fyrir hjálpina að hann sagðist vilja launa Zouk og gaf honum um 250 þúsund til að setja inn á háskólasjóð barnanna. Nema þegar Lisa ætlaði að leysa út tékkann var þetta auðvitað gúmmítékki. Já, er þetta ekki dæmigert fyrir Zouk.

 

Seinna ætla ég að segja ykkur af því þegar tendapabbi hans sálfræðingurinn sparkaði í hann í jólaboðinu og fleiri sögur af Zouk

Silfrið

Ég horfði á silfrið áðan, fannst soldið fyndið þegar “ofurblaðamaðurinn” held ég að Egill hafi kynnt Agnesi, hafnaði því að vera hlutdræg í skrifum sínum. Þar gætti hún algers hlutleysis – þvílíkt bull. Algjört hlutleysi er ekki til og verður ekki til. Það hver ég er hlýtur að stýra vali mínu á efni og sjónarhornum. Agnes segist líka hafa læknast algjörlega af kommúnisma hafi hún einhvertíma haft tilhneigingar í þá átt, enda nýkomin frá Kúbu. Hver getur dæmt Kúbverskt samfélag miðað við þá meðferð sem landið hefur hlotið. Búið að vera í viðskiptabanni í yfir 40 ár. Hefur það ekki haft eitthvað með lífskjör almennings að gera? Er þetta viðskiptabann ekki að verða úrelt? Við hvað er kaninn hræddur? Vona annars að Agnes hafi gefið sér tíma til að hlusta á Jón Baldvin, svona vegna þess hvaða hana hryllti við tilhugsun um vinstri stjórn.

 

Jón Baldvin sem Sáfi vill fara að gefa frí – minnti menn á að hverjir það voru sem byggðu upp undirstöður þess hagvaxtar sem hefur ríkt, vinstri flokkarnir ásamt framsókn. Með EES samningnum og með hinum frægu þjóðarsáttarsamningum. Samningum þar sem höndum var komið á verðbólguna.

 

Ég var í Rúgbrauðsgerðinni 1989 – það var eldskírn mín í kjarasamningsgerð. Minningin sem skiptir mig e.t.v. mestu frá þessum samningum var þegar við biðum eftir að ríkisstjórnin setti saman “félagmálapakkann” þar sem reynt var að tryggja öryrkjum, öldruðum og sjúklingum hlutdeild í ágóða samningsins. Sumum fannst það óþarfi, þær raddir heyrðust að hverjum bæri að hugsa um sinn rass og sitt félag, það væri ekki hlutverk stéttarfélaga að taka málefni öryrkja upp á sínar hendur. Ég man líka að þá reiddist Ögmundur ógurlega og hélt þrumuræðu um sameinginlega ábyrgð við okkar minnstu bræður.

 

Þó ég sé kannski ekki sammála Ögmundi flokkspólitískt þá veit ég að við deilum um margt sameiginlegri lífsýn um ábyrgð samfélagsins gagnvart okkar minnstu systrum og bræðrum. Það hefur ekki breyst.

 

Skautahlauparinn vinur minn

Fór á fætur ósiðlega snemma á sunnudagsmorgni, til þess að taka upp á myndaband lokarennsli hjá Guðmundi Páli vini mínum, hann er að fara að keppa í listhlaup á skautum á Reykjarvíkurmóti næstu helgi. Því miður missi ég af því, verð á Akureyri á ráðstefnu um þjóðfélagsmál. Rennslið gekk vel hjá Guðmundi Páli, kann allar sínar samsetningar og hopp og spinn og hvað það nú heitir allt. Hann er átta ára og er einn fárra drengja sem æfa listhlaup og hann er ótrúlega flottur og flinkur.

 

Hjá mörgum fullorðnum er að finna fordóma gagnvart strákum og listhlaupi. Mömmu hans hefur t.d. verið bent á að íshokkí sé fyrir stráka – að listhlaupið sé fínn grunnur undir það.  

 

Ég er þessa daga að lesa skemmtilega bók um leikskólabörn og kynvísa leiki. Þar er líka að finna börn sem hafa tekið að sér það hlutverk að verða gender-bender – börn sem þora að fylgja löngunum sínum – láta ekki umhverfið segja sér hvað eru réttir og hvað rangir leikir eða íþróttir.      

Hver hefur vald til að breyta innan leikskólans? Um uppeldisfræðilega skráningu

Hvað er þessi uppeldifræðilega skráning?

 Uppeldisleg skráning er þýðing á orðunum pedagogisk documentation. Gunnilla Dalhberg hefur er sú fræðikona sem hefur skrifað einna mest um bakgrunn og heimspeki uppeldislegrar skráningar utan Ítalíu. Árið 1999 kom út bókin Beyond Quality in Early Childhood in Postmodern Perspective eftir hana, Peter Moss og Alan Pence. Í bókinni er fjallað um uppeldislega skráningu sem leið að til að skilja nútímabarnið. Hér er gerð grein fyrir nokkuð af þeim hugmyndum sem þar birtast.   

Að auka skilning

Uppeldislegri skráningu er fyrst og fremst ætlað að auka skilning á hvað er um að vera í leikskólanum, í starfinu. Henni er ætlað að sýna, um hvað barnið er fært, hvað í raun býr í því. Án þess að verið sé að meta það eða mæla við fyrirframgefna staðla. Mikilvægt er að hafa í huga að uppeldisleg skráning er ekki og á ekki að vera atferlisathugun. Tilgangur atferlisathuganna er að athuga hvort og hvernig að barnið stendur m.t.t. ákveðinna staðla eða þess sem er talið NORMALT, einhverra fyrirframgefinna stærða. (t.d. á þriggja ára barn að vera farið að halda sér þurru. hoppa, komin með svona mörg orð og svo framvegis). Það er ekki hlutverk skráningar að skoða þetta. Þó að auðvitað geti skráningin leitt slíkt í ljós, þá er það ekki markmið hennar. 

Samkvæmt póstmódernískum hugmyndum er skráningunni ekki ætlað að vera beinn fulltrúi eða sönn mynd þess sem barnið segir og gerir, skráningin er ekki heilagur sannleikur um starfið. Heldur sýnir hún okkur einn sannleika, nefnilega þann sem við skynjuðum. (en þar með er enginn sem getur sagt að hann hafi verið sá eini rétti). 

Með skráningu er ímynd leikskólans skýrð og starfið er gert sýnilegt. Hún er samtímis leið fyrir leikskólakennarann til að kynnast hverju barni og hvernig það tileinkar sér þekkingu. Skráning er bæði ferli og innihald, þegar að rætt er um uppeldislega skráningu er alltaf verið að ræða um hvorutveggja. 

 

Að nota uppeldisfræðilega skráningu sem tæki til að þróa starfið

Það sem eftir er af umfjölluninni byggir á kafla í bók Hillevi Lenz Taguchi – documentation som pædagogisk refleksion, dönsku útgáfunni frá 2000.  Uppeldisfræðileg skráning er bæði tæki til samskipta og hún er leikskóla lífstíll. Hillevi segir að með því að taka upp uppeldisfræðilega skráningu sem vinnutæki/aðferð þá sé það ekki spurning um að breyta úr einni aðferð í aðra. Það snúist ekki um að breyta stjórnun, eða það að eftir að hafa gert fáeinar skráningar á þemum geti maður sagt "ég vinn í anda Reggio". 

 

Að spora brautina

Málið snýst um að nota tækni sem hefur verið þróuð í Reggio Emilia til að spora braut. Leggja braut fyrir stöðugt þróunar og umbreytingarstarf. Skráninga-vinnan getur gefið upplýsingar um hvar við stöndum núna. Hvert er viðhorf til barna, náms, starfsfélaga, fjölskyldna og svo framvegis. Í leiðinni þá gefur skráning upplýsingar um hvað börnin geta, hvernig þau hugsa og hvernig þau nema.

 

 

Uppeldisfræðileg skráning er hluti af námsferli

Þannig er hægt að nýta sér skráningu sem hluta af námsferli, bæði leikskólakennarans og barnsins. Ferli sem aldrei lýkur. Það er sem sagt ekki neitt eitt lokamarkmið með starfi í þróun heldur er á þetta að vera sífelld virkni. Við segjum kannski á stundum á við séum að fylgja barninu eftir með skráningum – en í rauninni er það ekki rétt – við verðum að vera samferða í þessari ferð. Ganga samstíma barninu í námsferlinu.  Í praxís má segja að þetta merki að vera sporinu á undan barninu – eða eins og Valborg orðaði varðandi leikinn þegar hún fjallaði um Vytgoskij “að vera höfðinu hærri”. Hillevi bendir á að mikilvægt sé að ekki sé litið á barnið og bernskuna rómantískum augum. Ef það er gert má segja við séum komin til baka á tíma Rossueau og rómantíkurnar. Við verðum þess í stað að líta á þann fullorðna sem tekur ábyrgð á virku, skapandi þróunarstarfi. Þar sem barnið eins og hinn fullorðni, tekur virkan þátt í nýsköpun. Barnið er hvorki ekki valdalaust og skoðanalaust peð. Það tekur virkan þátt í að móta umhverfi sitt og þekkingu.

 

 

Að þróa starfið frá botni og upp – að sigrast á hefðunum

Hillevi vill alls ekki líta þröngum og hefðbundnum augum á þróunarstarf, telur að ef það er gert þá sé hættan að utanaðkomandi segi fyrir – það sé topp niður módel. Hún bendir líka á að innan skólakerfisins höfum við löngum átt það til að skilja á milli yfirmarkmiða (opinberu námskránna) og þess sem gerist í raun og veru (lifaða námskráin). Hún bendir á trú manna  á að markmiðsetning og tilskipanir á efsta þrepi hafi áhrif á gólfið – í raun sýni rannsóknir að slíkt sé erfitt, það sé erfitt að fara gegn því módeli sem fólk er að vinna eftir.

 

 

Það sem situr í veggjunum 

Í leikskólum skapast oft mjög sterk menning og starfshefðir  sem byggja á hefðum og vinnuaðferðum sem hafa þróast á viðkomandi stað. Hún tilgreinir rannsóknir sem sýna fram á að þrátt fyrir að reglugerðir og tilskipanir breytast, breytist frekar lítið innan leikskólans. Hún veltir fyrir sér hvernig geti staðið á því.  Hún vísar m.a. til doktorsritgerðar Bo Henckel  þar að í viðtölum við leikskólakennara komu fram lýsingar á tölvuverðum fjölbreytileika í vinnuaðferðum og starfsháttum en þegar starfið sjálft var skoðað kom fram frekar lítil munur. Þannig kom fram að þær hefðir sem réðu ríkjum í skólum voru sterkari en kannski ný kunnátta sem fólk kom með. Sem dæmi geta nýir leikskólakennara velt fyrir sér hvernig þeirra þekking og reynsla kemur til með að hafa áhrif inn í þann starfsmannahóp sem fyrir er. Hvort að það sem situr í veggjunum verði áhuga og vilja til breytinga yfirsterkar? Því má líka velta fyrir sér þegar leikskólar segjast taka upp hina og þessa stefnuna hverju það í raun breytir. Ef þið horft er til þess sem póststrúktúralistarnir segja um áhrif tungumálsins – er ekki nóg að breyta sínum eigin orðaforða og hugsunarhætti heldur verður líka að skora á og taka umræðuna upp við barnahópinn. Ögra staðalmyndum og takast á við viðteknar hugmyndir.

 

 

Hvorki né eða bæði og

Hillevi fjallar svo um rannsókn sem var gerð á meðal norskra leikskólakennara þar sem þær fóru inn í grunnskólann með áður elstu börnunum leikskólans (fyrir nokkrum árum fóru 6 ára norsk börn fóru inn í grunnskólann). Þar kom fram að ekki varð til sambræðingur eða bæði/og leikskóli og grunnskóli, heldur annaðhvort. Annað hvort líktist bekkirnir hefðbundnum grunnskóla eða hefðbundnum leikskóla. Hillevi veltir upp spurningunni, hvernig er eiginlega hægt að breyta undirstöðu eiginn skilnings eða á því á hverju skoðanir um hvað felist í starfinu eru byggðar.

 

 

Hvaða leið er fær?

Hillevi spurði sjálfa sig að: Hvernig get ég öðlast skilning á vanabundna starfinu mínu – og þeim munstrum sem ég hef komið mér upp þar?  Hvernig get ég túlkað þau merki sem er að finna í starfinu? Hvað merki er ég að gefa börnunum þegar ég t.d. bið það um að gera leirkarl? Hvað leiðir get ég farið til að gefa starfinu og sjálfri mér nýja merkingu?

 

 

Uppeldisfræðileg skráning

Uppeldisfræðileg skráning er sameiginlegt verkefni sem byggir á sameiginlegir ígrundun. Hillevi telur að með því að beita þessu tæki sem skráning er sé hún nær svarinu en ella. Vegna þess að uppeldisfræðileg skráning byggir á að skoða frá botni og upp. En hún bendir líka á að skráning sé ekki jafneinföld og hún virðist við fyrstu sýn. Hún sé sameiginlegt tæki, milli barna, starfsfólks og jafnvel foreldra. Og byggir á þeirri hugmynd að virk, stöðug ígrundun sé eina leiðin til að raunverulega breyta starfsháttum.

  

Hún bendir á að í Reggio sé markmiðið að allir séu þátttakendur í mótun uppeldisstarfsins – börnin – starfsfólkið – foreldrar – pólitíkusar – fólkið í bænum og svo framvegis. Að litið er á leikskólann sem stað þar sem lýðræði á sér stað og stutt er við lýðræðið.

  

Annað sem hún bendir á er að í Reggio  þá tekur þróunarstarfið ekki bara mið að því sem er að gerast í praxís, heldur líka í kenningum. Hún vitnar til Gunnillu Dahlberg sem segir að mikilvægast sé að gera sér grein fyrir bæði því sem er næst og fjærst. Með uppeldisfræðilegri skráningu er okkur gert kleift að vera mjög nálæg, ofan í efninu en samtímis líta á það og ígrunda með fjarlægari augum kenninga.   

  

Valdið kemur því að hennar mati hvorki alfarið ofan eða neðanfrá  heldur frá báðum (og því til stuðnings notar hún kenningar Foucaults um valdið).

 

 

Orðræðan um frjálsa barnið

Hillevi fjallar um sögu leikskólans og áhrifum hennar á nútímann – gerir samanburð a leikskólahefðum í nokkrum löndum. Hún fjallar síðan m.a. um áherslur Ölfu Myrdal sem byggðu á sálfræðinni og hvernig hún fór að því að setja guð og föðurlandið út úr leikskólanum sem æðstu gildi og kom þess í stað inn félagslegum og siðferðilegum og umfram allt sálfræðilegum gildum (í Fröbelskólunum er það guð og föðurlandið að hluta). Hillievi fjallar svo um hversu mikilvægt var fyrir leikskólann að aðskilja sig hugmyndafræðilega frá grunnskólanum. Þetta hafi skapað orðræðuna um frjálsa og skapandi barnið. Þar sem frjáls leikur og skapandi starf gaf barninu tækifæri til að þroska persónuleika sinn öfugt við þá starfshætti sem tíðkuðust í grunnskólanum.

Skipulag hefur áhrif á mönnun leikskóla

Hillevi fjallar um það hvernig skipulag leikskóla styður ákveðin vinnubrögð og mönnun. Hvernig leikskólar sem eru byggðir upp sem verkstæði krefjast t.d. færri starfsfólks en þeir sem eru byggðir eru upp sem heimili – má af gamni benda á að þegar ákveðin uppbygging á sér stað í Reykjavík um miðjan  sjöunda áratug síðust aldar lætur Guðrún Erlendsdóttir (mbl 1966) þáverandi nefndarkona barnaverndarnefndar borgarinnar hafa eftir sér að stefnan sé að leikskólar “líkist einkaheimilum sem mest” (og sjáið hvaða nefnd hafði með leikskólann að gera) í viðtali við Moggann sögðu nýútskrifuðu leikskólakennararnir að hlutverk sitt væri “að vera börnunum sem móðir”. ( Mbl 1967)  Þannig að þið sjá má að sama umræða átti sér stað hérlendis og átti sér stað í Svíþjóð. 

 

Hver hefur valdið?

Samkvæmt skilningi Foucault þá höfum við alltaf vald, sem við getum veitt öðrum eða valið að stjórna sjálf. Í því felst að við ráðum því hvaða leið við veljum til að ná eða öðlast skilning um okkur sjálf og það umhverfi sem við hrærumst í. Í gegnum um uppeldisfræðilega skráningu getum við tætt af okkur ytri-lögin, flysjað okkur inn að kjarna. Við getum borið kennsl á og gert sýnilegt það sem stjórnar okkur, þ.e.a.s. þeim meginhugmyndum sem við störfum eftir og við látum stjórnast af. Hugmyndir sem við látum stjórna því hvernig við sem leikskólafólk vinnum og hvernig við störfum með börnunum.

 

Skráningin getur opnað glugga fyrir okkur gert okkur kleift að sjá hvernig í raun við erum og störfum. Hún gerir okkur kleift að breyta, eða finna andstæðurnar í okkur sem e.t.v. gerir starfið eftirsótt og ánægjulegt fyrir okkur bæði siðferðis, og fagurfræðilega. Við vöxum og þroskumst í starfi.

 

En það er líka vegna þessa valds sem við höfum yfir eigin sjálfi að við lendum í vandræðum með að breyta okkur sem og  starfsháttum og hugmyndum. Við höfum jafnvel lært að eitthvað sér rétt, satt og fallegt en nú stöndum við jafnvel frammi fyrir því að skora þær hugmyndir á hólm, vilja losna við þær. Þetta er líka erfitt því að auðvitað verðum við að sætta nýjar og gamlar hugmyndir inn í okkur og mynda úr þeim eitthvað sem vonandi stærra.

 

Menntun sem býður upp á skemmtilegt, fjölbreytt og gefandi starf

Ég er í leikskólaham

Viltu fara í grunnnám á háskólastigi sem er  

Skapandi

• Þar sem lögð er áhersla á myndlist, hreyfilist, tónlist og margmiðlun 
•  Þar sem þú lærir litafræði, að smíða gripi úr tré, vinna með ull og pappír, dansa vinna með leir og hljóðlist 
•  Þar sem vísindi og listir tengjast  

Pælandi

• Þar sem heimspekilegar pælingar eru í fyrirrúmi 
•  Þar sem áhersla er á að tengja saman umhverfi og sögu    

 Hagnýtt 

•   Gefur réttindi til að vinna við eitt skemmtilegast starf sem um getur
• Þar sem hver dagur er nýtt tækifæri til sköpunar – réttindi til að starfa með börnum  
•  Sem er góð undirstaða undir ýmsar framhaldsnámsgráður (sálfræði – félagsfræði – listgreinar – menningarfræði)   

Ef þú ert stúdent átt þú kost á þessu námi við háskólann á Akureyri   

•  Í fjarnámi í fjarnámshóp – þar sem hópurinn hittist og er í tímum saman    
• Í dagskóla á Akureyri í fjölskylduvænum bæ sem iðar af lífi og ungu fólki  Ef þú vilt nánari upplýsingar hafðu endilega samband við skrifstofu HA eða skoðaðu heimasíðu HA www.unak.is