Dagur leikskólans - hún hefur verulega þörf fyrir leikskóla.

Þar sem konan þarf greinilega verulega á leikskóla að halda í framtíðinni, þá er ekki úr vegi að vekja athygli á grein eftir formann og varaformann Félags leikskólakennarasem finna má á vef Kennarasambands Íslands. Þar sem fjallað er um gangsemi og gæði leikskólans.  Annars má bæta við að ég las áðan eftirfarandi á fésbókinni (klukkan 17.40)

Ingibjörg Kristleifsdóttirwrote
at 8:26pm on February 3rd, 2009

Við Björg sendum grein í Mbl en þeir vildu hana ekki af því að hún var tileinkuð ákv. degi. Fæ hjálp á morgun til að setja hana hér inn.

Ég verð að viðurkenna að mér finnst þetta sérkennilegt mat, velti fyrir mér hvort sama gilti ef  dagurinn væri helgaður öðru en börnum. Það segir mér enginn að allri umfjöllun hafi verið sleppt um Dag íslenskrar tungu sem dæmi. Mogginn hefði í það minnst mátt fjalla um leikskólann og leikskólabörn í tilefni dagsins, jafnvel þrátt fyrir að hafna aðsendri grein. Í því felst þjónusta við lesendur og málefnið.

Af vef Kennarasambandsins  

Dagurinn í dag er merkilegur – góðan dag!

Dagur leikskólans 6. febrúar er nú haldinn í annað sinn. Félag leikskólakennara, í samvinnu við menntamálaráðuneyti, Samband íslenskra sveitarfélag og Heimili og skóla kom deginum á laggirnar í fyrra undir yfirskriftinni „Við bjóðum góðan dag – alla daga“. Markmiðið með deginum er að vekja jákvæða umræðu og athygli á því fjölbreytta starfi sem unnið er í leikskólum. Hver og einn skóli og sveitarfélag hefur algjörlega frjálsar hendur um hvað er gert til að vekja athygli á skólastarfinu og deginum.

Gaman
Gott leikskólastarf einkennist m.a. af því að skipulagning og innihald taki mið af því að börnunum þyki gaman, þau njóti sín og hafi alltaf ögrandi og skemmtileg viðfangsefni að fást við. Leikskólakennarar og annað starfsfólk leikskóla er svo heppið, ef svo má að orði komast, að aðalnámskrá leikskóla er mjög víður rammi sem leyfir fjölbreytt skipulag og möguleika á margvíslegum leiðum til að ná markmiðum í skólanámskrá. Það er ekki síst það sem gerir leikskólastarf aðlaðandi og eftirsóknarvert.

Gagnlegt
Það er þekkt að vellíðan er ein af forsendunum fyrir því að nám eigi sér stað. Til að öðlast merkingarbæra þekkingu og þroska þarf manni að líða vel. Í leikskóla fer fram mikill lærdómur. Það er óumdeilt að leikskólanám er afar gagnlegt í nútímasamfélagi því það byggir markvisst undir það sem á eftir kemur og stuðlar ennfremur að jafnrétti meðal barnanna. Leikskólinn hefur þróast, bæði hvað varðar innihald námsins og aðra þjónustu. Hann mætir þörfum barna vel og kröfum foreldra, vinnumarkaðar og samfélags um leið. Skólafólk þarf að hafa þetta allt í huga og þróa áfram í góðri samvinnu við foreldra og rekstraraðila.

Glæsilegt
Leikskólar á Íslandi vekja athygli kennara í öðrum löndum. Það er eftir því tekið hversu vandaðir skólarnir eru og hversu faglegt og fjölbreytt starfið er. Ekki síst vekur eftirtekt, ef ekki öfund, hversu löggjafinn hefur verið framsýnn og markað leikskólanum lagalegan sess til jafns við önnur skólastig. Það er ástæða til að vekja athygli á þessu við hvert tækifæri sem gefst, ekki síst til að viðhalda þeirri góðu ímynd sem hefur skapast. Í þessu skiptir viðhorf leikskólakennara mestu máli. Að tala um starfið, fagið og starfsvettvanginn af virðingu og alúð er besta og ódýrasta kynning sem völ er á. Höldum því áfram hvernig sem árar í samfélaginu.

Björg Bjarnadóttir formaður og Ingibjörg Kristleifsdóttir varaformaður Félags leikskólakennara

 

Langaði í eitt barn enn

"Plís" Katrín Jakobsdóttir viltu skoða þetta

Tiltektir, eru ordrur dagsins. Í mörg ár hef ég og fleiri leikskólakennarar velt fyrir okkur hvers vegna það ráðuneyti sem fer með málefni leikskólans hefur ekki starfandi sérfræðing á því svið, leikskólakennara. En það fer að nálgast áratuginn síðan að síðasti og lengst af eini leikskólakennarinn lét af störfum þar. Ég veit að Félag leikskólakennara hefur margoft í gegn um árin, í ráðherratíð núverandi og fyrrverandi ráðherra spurst fyrir um það sama. Það hlýtur að teljast slæm stjórnsýsla að í fagráðuneyti sé ekki ein einasta manneskja sem hefur yfirgripsmikla þekkingu á málefninu.  

Á annars glæsilegu Menntaþingi síðasta menntamálaráherra í september s.l. sagði fulltrúi leikskólans frá því að henni hefði verið boðið að tala deginum áður. Á auglýstri dagskrár var ekki að finna fulltrúa leikskólans og það var ekki fyrr en leikskólakennarar gerðu athugasemd að þessu var kippt í liðin. Dæmigert klúður vegna þess að ekki er leikskólamanneskja í ráðuneytinu. Það þætti sjálfsagt merkilegt ef ekki starfaði einn einasti sérfræðingur á sviði lögfræði í dómsmálaráðuneytinu.  

Ég velti líka fyrir mér hversu margir starfsmenn ráðuneyta eru í óauglýstum stöðum sem byrjuðu kannski með tímabundnum ráðningum.  Mér þætti vert að nýr menntamálaráðherra (sem aðrir ráðherrar) létu kanna hversu oft hefur verið farið á svig við lög um að auglýsa störf opinberra starfsmanna og þeir ráðnir í verkefnastjóra og tímabundnar sérfræðingsstöður sem hafa svo ekkert verið sérlega tímabundnar. Slíkt fyrirkomulag byggir undir tortryggni og ber með sér spillingu. Ég er ekki að halda því fram að allt það fólk sem hefur verið ráðið á slíkum forsendum sé óhæft. En það hefur yfir sér dökkt ský sem þarf að sópa frá. Það er hluti af siðbót hins nýja Íslands.

Í dag er Dagur leikskólans og margir leikskólar gera sér og öðrum dagamun í tilefni þess. En dagurinn er líka afmælisdagur stéttarfélags leikskólakennara sem var fyrst stofnað þennan dag 1950. Þegar leikskólakennarar gerðu í fyrsta sinn kröfur um kjarasamning árið 1950 mættu þær nokkuð sérstökum viðhorfum hjá viðsemjendum sínum

"Það væri makalaus ósvífni af þessari nýju stétt að gera kröfur um kaup og kjör ... Við fengum að heyra það að það góða fólk sem barist hafði fyrir stofnun Uppeldisskóla Sumargjafar hefði aldrei trúað því að námsmeyjar ættu eftir að haga sér svona ósvífið. Í blómstruðum kjólum." (Davíð Ólafsson 2000: 24)  

Stundum finnst mér eins og við séum enn að berjast við sambærileg viðhorf. Það eru aðrir sem eiga að hafa faglegt vit fyrir okkur, störfum okkar og starfsaðstæðum. Í afmælisgjöf til leikskólakennara og sem gjöf til barna þessa lands, viltu, plís, skoða þessi mál Katrín.  

 

Úr bloggfærslu minni í september

"Umkvörtunarefni mitt við ráðuneyti menntamála 

Annars er það mitt helsta umkvörtunarefni við ráðuneyti menntamála sem hefur faglegt eftirlit með starfi leikskóla og ber á því ábyrgð að þar hefur ekki starfað leikskólakennari síðan Svandís Skúladóttir fór á eftirlaun á síðustu öld. Mér finnst það alveg ótrúleg móðgun við leikskólakennara að þar hafa menn ekki talið þörf á að nýta sér þekkingu þeirra að staðaldri. Það er ekki nóg að kalla til fólk í starfshópa inn á milli. Ég veit að stéttarfélag leikskólakennara hefur í gegn um tíðin gert við þetta athugasemdir en fyrir tómum eyrum. Kannski var undirbúningur ráðuneytisins fyrir málstofuna um leikskólann lýsandi dæmi um viðhorf ráðuneytisins gagnvart leikskólanum eða einmitt afleiðing þess að þar starfar enginn leikskólakennari. "

 

Fyrirsjáanlegt

Það skipti í raun ekki máli hvort Baldur vissi eða vissi ekki um stöðu bankans þegar hann seldi. Það að hann hafi átt í bankanum fyrir fleiri milljónir og að hann seldi á krítískum tímapunkti er nóg til að varpa rýrð á orðspor hans. Það að fáir hafi vitað um eignarhluta hans getur bent til þess að hann hafi sjálfur gert sér grein fyrir að hann var á gráu svæði. Sennilega kom tilfærsla í starfi Baldri sjálfum minnst á óvart.

Ég taldi fyrir löngu að hann yrði látinn fjúka við stjórnarskipti, væri óþægilegt "lík" í lestinni sem enginn vildi hafa með. Það er eitt að vera í sérverkefnum og annað að vera ráðuneytisstjóri. Ég óska Baldri velfarnaðar í nýju starfi.

 

Baldur í leyfi?

Hver verður arfur búsáhaldabyltingarinnar?

Kaflinn sem ég las í gær í anarkíræðunum er eftir Emmu Goodman frá 1924 og fjallar um hvers vegna byltingin í Rússlandi misheppnaðist. Aðalniðurstaða Emmu var meginbreyting stjórnarfarsins hefði fólgist í að að skipta um toppa, einu alræðisvaldi hafi í raun verið skipt úr fyrir annað. Að áfram hefði verið hugmyndafræði um stjórn og rétt ríkisins til þess að móta og stýra hegðun þegnanna. Ríkið stjórnaði fólkinu sem fyrr og nýjar elítur búnar til. Til að byltingar geti gengið upp þarf að eiga sér stað bylting hugarfarsins, bylting grunngilda og hugmynda um mannréttindi til handa öllum. Það þurfi m.ö.o. að umbylta gildismati og vinnubrögðum. Einungis þá er bylting með öllum sínum fórnarkostnaði réttlætanleg að mati Emmu.

Nú má velta fyrir sér hver verður arfleið búsáhaldabyltingarinnar? Verður það skipti á ráðandi öflum, nýtt fólk að kjötkötlunum, en áfram kjötkatlar. Eða verður það eitthvað meira. Tekst okkur að endurskilgreina og endurskapa grunngildi samfélagsins. Verður til dæmis meira virði að vinna með fólki, sinna börnum og gamalmennum en peningum? Hvernig ætlum við að skilgreina lýðræði, rétt þeirra sem hafa meirihluta til að stjórna í skjóli þess. Eða skyldur þeirra sem í meirihluta eru til að hlusta og taka tillit til allra. Líka þeirra sem eru á jaðrinum? Felur vald fyrst og fremst í sér rétt eða er það skilgreint út frá skyldum. 

Mér finnst athyglisvert að greining Emmu Goodman er rituð rétt eftir byltinguna og hún er merkilega nákvæm. Hún er holl lesning.

 

Hér má lesa sjálfsævisögu Emmu Goodman

Af pólitískri hugmyndafræði unglingsáranna

Á mínum ungdómsárum las ég eins og ungu fólki er líkt töluvert um pólitík, það var anarkisminn sem átti hug minn og heillaði mig meira en aðrar stefnur. Ég svalg í mig frásagnir af Parísarkommúnum og þátttöku anarkista í borgarastyrjöldinni á Spáni. Það sem heillaði mig var hugmyndin um þátttöku og samræðu. Hugmynd um að elítur væru samfélaginu hættulegar.  Ég velti heilmikið fyrir mér hvernig samfélagsleg stjórn gæti átt sér stað í anarkísku samfélagi.  Margt af því sem anarkistar hafa haldið á lofti er í dag hluti af hugmyndum okkar um samfélagið, umræða sem tengist þátttökulýðræði, um áhrif borgarana  á eigið líf, vinnustaðarlýðræði, meira að segja  má telja að vinnubrögð sem lögð eru til í tengslum staðardagskrá 21 byggi á arfleið anarkismans.  Anarkisminn sem ég las (eða eins og ég las hann) var nefnilega andsvar við forræðishyggju kapítalismans og kommúnismans.  Hann var nær hinum sósíalísku syndíkalistum sem trúðu á mátt stéttarfélaga til áhrifa í samfélaginu. Stéttarfélaga þar sem fólk sameinaðist um tiltekin gildi og vinnubrögð.  Kannski  var það líka þess vegna að þegar ég hóf afskipti af stjórnmálum, valdi ég að gera það innan míns stéttarfélags. Síðan eru liðin mörg ár og ég verð að viðurkenna að ég komst að því að innan stéttarfélaga var elítuhugmyndafræðin og valdabaráttan grasserandi. Þar tíðkuðust "sellufundir" í ýmsum formum. Það var þar sem ég sá að ég gat alveg eins verið í pólitískum flokki, baktjaldafræðin byggðu á sömu lögmálum og ef ég vildi breyta samfélaginu yrði ég að gera það innan frá. Svo fór ég í prófkjör og líka í framboð. Meira að segja tvisvar, ekki ofarlega á lista. Sat í nokkrum nefndum. Skal viðurkenna að ég varð samt frekar móðguð þegar mér var boðið varamannasæti á eftir ungling (að mér fannst) í þá stjórnarnefnd þar sem ég þekkti allra best til. Sá að ég átti ekki framtíð í pólitík, við áttum ekki samleið ég og pólitíkin. Síðan hef ég ekki komið nálægt henni á sama hátt. Nú básúna ég skoðanir mínar aðallega úr sófanum heima. 

Ástæða þess að ég er að rifja þetta upp er að ég fann hina sígildu bók The anarchist reader í ritstjórnGeorge Woodcock,  við tiltekt í bókaskápnum. Er að hugsa um að glugga betur í hana á næstunni, sérstaklega kaflann um menntun í anarkísku samfélagi, sem ber það skemmtilega heiti The evil of national education, því næst er það kaflinn um education through desire báðir eftir William Goodwin eiginmann Mary Wollstonecraft sem ritaði frægt rit um réttindi og menntun kvenna á átjándu öld.

Það er augljóslega ákveðin þverstæða fólgin í því að trúa á skóla og skólakerfi, en trúa ekki á valdakerfi.  Menntun er álitin einn horsteinn samfélagsins og á þess ábyrgð, Wollenstonecraft hélt því t.d. fram að illa menntaðar konur yrðu lítillátar mæður. Einhvernvegin urðu anarkistarnir að leysa þetta dilemma.  Skólinn er af mörgum álitinn einn hornsteinn lýðræðisins en samtímis með gerræðislegri stofnunum samfélagsins.  Þessi  þverstæða var Dewey hugleikinn, hann taldi að skólinn þyrfti að byggja á hugmyndafræði samfélagsins og vera samtímis ákveðið samfélag. En nú er sem sagt tími upprifjunar og endursköpunar. Nú er ég að skoða í mína kistu og spá í hvað ég ætla að endurskapa. Rifja upp kynni af hugsuðum sem ég hef ekki lesið í 30 ár en hafa örugglega haft mótandi áhrif á sjálfsmynd mína.   

Nú þarf að skipta út liði

Á frægum fundi í Þjóðleikhúskjallaranum kom fram skýr krafa um endurnýjun í forystusveit Samfylkingarinnar. Þar var þeim tilmælum beint til núverandi þingmanna flokksins að gera okkur flokksfólki, þann greiða að draga sig í hlé. Kröfuna bar upp ung kona, eftir að hún lauk máli sínu klappaði allur salurinn mikið og ákaft. Mér er sagt að þeir sem sátu nálægt þingönnum hafi séð að á þá runnu tvær grímur. Í augum flokksfólksins eru þeir samábyrgir fyrir aðgerðarleysinu, þeir voru meðvirkir og gleymdu því hlutverki sínu sem snýr að gagnrýninni umræðu og upplýsingarskyldu. 

Drattast til stjórnarslita 

Þrátt fyrir Samfylkingin hafi á endanum drattast til að slíta stjórnarsamstarfinu held ég að krafan standi enn. Ég segi drattast, ég var nefnilega ein þeirra sem vildi gefa flokknum og samstarfinu sjéns í haust. Fannst ekki skynsamlegt að skipta út forystusveitinni á ögurstund. Því miður brást ríkisstjórnin mér eins og mörgum öðrum. Í stað þess að við fólkið í landinu værum upplýst, fengum við upplýsingar erlendis frá. Það var óþægileg myndin sem við höfum flest af gjörsamlega vanhæfu stjórnkerfi og fólki sem ekki virtist geta tekið á málum. Þegar sýnt var að ekkert var að gerast var ekki annað hægt en að slíta þessu lánlausa sambandi.

Enn eru að berast upplýsingar um svínaríið sem viðgengist hefur hér á landi. Í okkar nafni og á okkar ábyrgð, án þess að við vissum. 

Endurnýjun

Nú fáum við tækifæri til að endurnýja forystufólkið. Á listum Samfylkingarinnar í vor vil ég sjá ný andlit, ekki bara ungt fólk, heldur fólk á öllum aldri. Ég vil lista sem endurspegla samfélagið okkar. Mér hefur stundum fundist gæta hroka gangvart menntun þeirra sem á Alþingi eru og eru í ráðherraembættum. Ég get því miður ekki sagt að mér finnist það hafa skipt máli að hafa haft lögfræðinga og hagfræðing í forsætisráðuneytinu, sýnist þeir ekkert hafa staðið sig betur en dýralæknirinn í fjármálaráðuneytinu. Ég vara við þessari oftrú á menntun. Menntun er góð en eðlisgreind og reynsla eru líka mikils virði.

Prófkjör

Ég vil fá prófkjör með ströngum reglum um auglýsingar og kostnað. Þannig að lýðræðislega verði öllum gert kleift að taka þátt. Að jafnvel þó fólk hafi ekki sterka hópa á bak við sig hafi það möguleika til að koma sér á framfæri. Þannig held ég að lýðræðinu verði best borgið. Ég hef áður sagt og segi enn að ef fólk verði síðan uppvíst að því að fara á svig við þær ströngu reglur sem setja á, á miskunnarlaust að henda því af lista. Því á hinu nýja Íslandi viljum við að siðbótin verði raunveruleg og nái inn í innstu kjarna allra flokka.

 

Hver eru áhirf kreppu á Íslandi?

Mig langar að vekja athygli á eftirfarandi og tengist kreppunni hérlendis. Næstu daga verða fulltrúar sænska sjónvarpsins hér á ferð til að gera heimildarþátt um áhrif kreppunnar á Íslandi. Það er íslenskur þáttagerðarmaður Kristján Sigurjónsson, starfandi í Svíþjóð sem gerir þáttinn. Hann er að leita að viðmælendum, fólki sem annar eða báðir maka hafa misst vinnuna, þar sem fólk er með myntkörfulán/erfið lán, lækkuð laun og svo framvegis (nútíma raunarsögur). Ef þið vitið um einhverja slíka vinsamlegast hafið samband við hann í netfang [e-mail] sem allra fyrst.

Það er skelfilegt til þess að hugsa að við gætum hæglega endurunnið kosningarspjöld og slagorð stjórnmálaflokkana frá því á 4 áratuginum. Slagorða eins og; Mamma og pabbi mega ekki verða atvinnulaus.  Allir eiga rétt á þak yfir höfuðið.

13.280 á atvinnuleysisskrá