Eru unglingar fífl?

Já ef marka má svör forstýru Jafnréttisstofu þar sem hún byrjaði á að gera lítið úr niðurstöðum rannsókna Andreu Hjálmsdóttur um viðhorf unglinga til jafnréttismála. Jafnréttisstýra varar við að tekið sé mark á svörum unglinganna. VEGNA ÞESS að þeir vilja STUÐA. Þetta kom fram í fréttaviðtali Björns Þorlákssonar, þar sem niðurstöður rannsókna Andreu voru bornar undir hana. Þar með er jafnréttisstýra að gera lítið úr öllum þeim rannsóknum þar sem börn og unglingar taka þátt.

Þar er hún að afgreiða heila fræðigrein sem rugl. Þar er hún að afhjúpa viðhorf til æsku landsins sem hljóta að teljast óþolandi hjá konu í hennar stöðu.

Eru unglingar fífl? Nei þeir eru það ekki. Í unglingarannsóknum hefur margoft verið sýnt fram á að unglingar svara upp til hópa eftir bestu sannfæringu. Þar er tekið tilliti til þess hluta hópsins sem svarar öðruvísi. Skoðað er innra samræmi. Má benda á fjölda fræðimanna hérlendis sem hafa sérhæft sig í rannsóknum með unglingum. Fræðimenn eins og Sigrún Aðalbjarnardóttir, Þoroddur Bjarnason, Jón Torfi Jónasson og fleiri.    

Eftir að barnasáttmáli SÞ var samþykkur 1989 breyttist mjög afstað manna til rannsókna meðal ungra barna. Áherslan er á að þau séu þátttakendur, lögð er áhersla á að fá sjónarmið og skoðanir þeirra fram. Á svör þeirra er lagður fyllsti trúnaður. Í ljósi þessa er í raun alveg með ólíkindum að manneskja í jafnmikilvægri stöðu og framkvæmdarstjóri Jafnréttisstofu er skuli gera lítið úr rannsókn vegna þátttöku unglinga í henni.

 

Mér finnst Jafnréttisstýra skulda unglingum landsins og Andreu afsökun. Mér finnst hún eiga að skoða það sem fram kom í rannsókninni með opin augu. Gera sér grein fyrir því mikla verkefni sem því miður við stöndum enn frammi fyrir. Ekki bara konur heldur þjóðin öll. Að við stöndum því miður frammi fyrir bakslagi í jafnréttismálum. Bakslagi sem við verðum að mæta, en reka ekki hausnum í sandinn.  

Að lokum vísa ég á blogg Önnu Ólafs um rannsókn Andreu og hvet alla til að taka þátt í umræðunni þar.

Jafnréttismál og þvottur

Anna Ólafsdóttir gerir grein fyrir rannsókn Andreu Hjálmsdóttur um jafnréttismál á bloggi sínu. Þetta er merk rannsókn og kannski að hún verði til þess að við sem samfélag opnum augun fyrir þeim viðhorfum sem þar birtast. Gerum okkur grein fyrir þeim hættumerkjum sem þarna eru. En þegar ég svaraði Önnu, rifjaði ég upp samtal við son minn þá í 10. bekk.Samtal sem er mér til ævarandi skammar en sínir hversu sterk ákveðin viðhorf eru. Jafnvel hjá fólki sem telur sig vera sæmilega upplýst. Svo finnst mér það líka alveg stórfurðulegt að við séum í reynd enn að skipa málum í kvenna og karlamál.   

   

Samtalið snérist um að drengurinn var að kvarta yfir að þurfa að sjá um allan sinn þvott sjálfur. En þegar synir mínir voru 13 ára og fóru að vera með miklar kröfur um að þetta og hitt yrði að vera hreint þegar þeim hentaði kenndi ég þeim á vélina og sagði þá bera ábyrgð á sínum þvotti eftir það. Nema Sturla var eittvað að kvarta og náttúrulega alhæfir eins og unglinga er siður, segir við mig, "mamma ég eini unglingurinn í skólanum sem þarf að þvo allan þvottinn minn sjálfur" og svo kemur að minni skömm sem kannski skýrir hvað við erum komin stutt á leið - hvað ríkjandi orðræða er sterk, ég svara “Sturla, stelpurnar hljóta að sjá um sinn þvo".

 

Þegar Sturla seinna var kominn í hjólastól og við vorum að ræða hvernig við þyrftum að breyta íbúðinni þannig að hann gæti ferðast sem best um hana. Spyr bróðir hans hvort við þyrftum ekki að setja lyftu til að hann komist í kjallarann. “Nei nei” segi ég við Sturlu, “þú þarf ekkert að komast þangað”. Þá svaraði hann mér, “já en mamma hvernig á ég þá að geta þvegið af mér?”

 Ég velti líka fyrir mér áhrifum af öllum þeim sápum sem unglingar elska og ég líka (sumar), þar sem dregin er upp mynd af eiginkonum brjótandi saman þvott, eiginkonum, sjá um matseld, sjá um innkaup sjá um börn og eiginmennirnir eru á hliðarlínunni algjörir hálfvitar. Sem leika á fullkomnunaráráttu kvenna, sem gera allt til að komast undan þessum verkum, hvaða skilaboð er verið að senda. Þessi tegund sjónvarpsefnis var t.d. ekki jafnáberandi 1992 og hún er í dag. ég er ekki að mæla með að við fjarlægjum þetta efni- heldur kennum krökkunum okkar að lesa þau földu skilaboð sem um ræðir - lesa þær hugmyndir sem þarna birtast. Legg til að valdir þættir af King of Queens eða Evrybody Loves Raymond séu teknir og krufðir í grunnskólanum. En skora annars á ykkur að lesa bloggið hennar Önnu og taka þátt í umræðunni þar.

Bakgarðar, gamlir hippar og læðan Snati

Þegar ég flutti í götuna mína fyrir rúmum tuttugu árum bjuggu hér enn eftirlegukindur hippaáranna. Gatan mín var einhver sú niðurníddasta í allri Reykjavík. Á hverju ári fengum við miða frá fegrunardeild borgarinnar sem lagði til að fólk færi að huga að bárujárni húsa sinna. Skvetta smá málningu hér og þar. Ég held ég hafi átti heima í ryðgaðasta húsinu í bænum.

Fólkið í kring um okkur fannst við léttrugluð að vilja búa í sjáfum miðbænum, með börn. Svona nærri öllum sollnum og látunum.  Þetta var líka fyrir lengdan opnunartíma veitingastaða, þegar öllum var hleyp úr réttinni klukkan þrjú og drukkið fólk (úr úthverfunum auðvitað) ráfaði illa klætt um miðbæinn í leit að bíl. Á þessum árum, vorum við einmitt oft vakin af skemmtanaglöðum vinum og ættingjum sem þurftu skjól. Svo breyttist borgin og vinir og ættingjar urðu settlegt fjölskyldufólk sem fór ekki jafn oft í bæinn.

Í götunni bjó áður 68 kynslóðin, eftirlegur hippatímans, fólk sem hafði hugsjónir, líka um bakgarða. Einhvertíma á þessum árum höfðu öll grindverk milli garða verið rifin niður. Hér var stór  bakgarður næstum eins og maður sér í London. Þar sem á bak við húsaraðir er stór og flottur sameiginlegur garður. Eins og enn má finna í gömlu verkamannabústöðunum á Hringbraut. Okkar var bara pínu, pínu trylltari.

  

En svo varð gatan okkar og göturnar í kring vinsælar, verðið á íbúðunum hækkaði, það fór að glitta í nýtt og nýmálað bárujárn. Á sama tíma voru sett niður limgerði, og reistar tveggja metra skjólgirðingar. Núna á hvert hús sinn blett, núna er ekkert flæði á milli húsanna. Núna heyrum við bara í garðsláttuvélum og finnum lykt af grilli. Núna eru allir út af fyrir sig, núna er allt einka. Í fyrra enduðum við eins og allir hinir, strákarnir í húsinu mínu, smíðuðu pall, með skjólgirðingu og ég gaf eftir blómabeð. Núna erum við eins og allir hinir. Nema hjá okkur er eina flaggstöngin í götunni og hingað kemur læðan Snati í heimsókn.

Snati og Dimmalimm á skjólgirðingu

.

 

"damage control "

If it looks like shit,

it smells like shit,

it probably is shit

segir einhverstaðar

Guðjón Ólafur: „Umfjöllun má ekki einkennast af dylgjum"

"fyllibyttuhúsið"

Ég gladdist við að lesa grein í Mogganum í gær eftir pjakk úr götunni minni, hann Bolla Thoroddsen. Þar ræddi hann reynslu sína af að alast upp nánast í næsta húsi við gistiskýlið í Þingholtsstræti. Húsið sem hann og krakkarnir í hverfinu kölluðu fyllibyttuhúsið. En ekki í illsku.

Húsið í Þingholtsstræti og fólkið sem þar átti sinn næturstað var hluti af æsku þeirra og umhverfi. Sem er enn hluti af því umhverfi sem ég bý í og hef gert í tvo áratugi.  

Sonur minn upptvötaði hversu mikið öðruvísi Reykjavík hann var alin upp við þegar hann vann hjá ÍTR og þau fóru með krakkana úr úthverfunum niður í bæ - og hann sá þau börn upplifa í fyrsta sinn það sem var hluti af uppvexti hans. Hluti af því hlutskipti sem sumir búa við og við ræddum hér heima.   

Á endanum vil ég taka undir með Bolla hér höfum við aldrei orðið fyrir ónæði, því miður er staðreynd að það er fólk á götunni. Af ýmsum ástæðum sem samfélagið getur ekki alltaf ráðið við. En við getum eftir aðstæðum búið þessu fólki mannsæmandi athvarf.  Takk Bolli

 

Ps. Ræddi aðeins við son minn áðan og hann sagði, mamma það var einn galli á Farsótt (gistiheimilið gekk líka undir því nafni), þeir máttu ekki koma þar undir áhrifum en ef það var kalt þá brutu þeir smá af sér. Ég man sérstaklega eftir einum, sagði hann, algjör ljúflingur en hann gerði þetta oft. braut rúðu eða eitthvað og settist svo bara og beið eftir löggunni. Syni mínum finnst að Farsótt eigi að taka við fólki undir áhrifum.   

 

Af mbl.is 

Tækifæri íbúa við Njálsgötu

Bolli Thoroddsen skrifar um mótmæli íbúa Njálsgötu við staðsetningu heimilis fyrir heimilislausa

Bolli Thoroddsen

Bolli Thoroddsen skrifar um mótmæli íbúa Njálsgötu við staðsetningu heimilis fyrir heimilislausa: "Hér er tækifæri til að gera þjóðfélag okkar betra og líf tíu einstaklinga bærilegra."

ÍBÚAR við neðri hluta Njálsgötu safna nú undirskriftum til að mótmæla staðsetningu heimilis fyrir tíu heimilislausa við götuna. Heimili þar sem þeim verður gefið tækifæri til að eiga tryggan samastað í stað götunnar. Stað þar sem þeir, eins og við hin sem lánsamari erum, geta tekið á móti vinum og fjölskyldu, haft sín föt, sínar litlu eigur. Með öðrum orðum lifað með þeirri reisn sem mögulegt er við þeirra erfiðu aðstæður og vonandi náð sér út úr þeim m.a. með þessum stuðningi Reykjavíkurborgar og félagsmálaráðuneytis.

 

Áhyggjur íbúa við Njálsgötu

Íbúarnir hafa áhyggjur af hverfinu sínu og slíkar áhyggjur eru skiljanlegar, en ekki endilega réttmætar. Sjálfur ólst ég upp nánast við hlið gistiheimilis fyrir heimilislausa sem stendur við Þingholtsstræti. Gistiheimili fyrir þá allra verst settu í Reykjavík. Þetta hafði engin áhrif á okkar hverfi eða okkar götu. Öðru nær, við krakkarnir fengum þarna leiksvæði, lékum okkur í stórum garði hússins, sem var án girðingar. Við sáum þá sem þarna gistu þegar þeir komu á kvöldin og þegar þeir fóru til síns "heima", út á götuna aftur á morgnana. Aldrei í þau 15 ár sem ég bjó þarna varð ég var við nokkur óþægindi önnur en þau að það var sárt að sjá fólk sem hvergi átti heima. Fasteignaverð í nágrenni heimilisins við Þingholtsstræti er eitt það hæsta í Reykjavík og hverfið er mjög eftirsótt, einkum af ungu fólki.

 

Ef þetta væri faðir þinn eða bróðir?

Ég skora á þá sem nú mótmæla að setja sig í spor þessara manna og þeirra nánustu. Væri það ekki þá þeirra einlæg ósk að þeir ættu sér annan samastað en götuna? Ég skora á íbúana að styðja Reykjavíkurborg og formann velferðarráðs Jórunni Frímannsdóttur borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins í þeirri viðleitni að skapa heimilislausum í Reykjavík mannsæmandi aðstæður.

 

Gefið heimilislausum tækifæri

Áður hafa komið upp mótmæli og ótti íbúa við hliðstæðar aðstæður í öðrum hverfum borgarinnar. Ótti sem síðan reyndist ástæðulaus og sátt ríkir í dag. Ég skora á íbúa við Njálsgötu að gefa þessum tíu karlmönnum þetta tækifæri. Nýta þetta atvik til að kenna börnum sínum mikilvægi samhjálpar í stað þess e.t.v. að hræða þau. Ég minnist þess ekki að hafa séð fréttir af því að heimilislausir áreittu börn. Reykjavíkurborg rekur fleiri heimili fyrir heimilislausa, sem hafa gefið góða raun. Það er mín einlæg skoðun að enginn í okkar þjóðfélagi eigi að vera heimilislaus. Þetta er lítið skref í þá átt. Ykkar framlag skiptir þar miklu og gefur öðrum gott fordæmi.

Höfundur er varaborgarfulltrúi Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík.

"Vilja hvít barnaheimili í Svíþjóð"- hvað er að fólki

Apatheid í Svíþjóð? Er fólki ekki sjálfrátt? Er ártalið ekki 2007?  Þetta er svo grátleg frétt að það er nærri ekki hægt að fjalla um hana. Trúi því bara að hið opinbera hafi vit fyrir fólki, fái hvorki starfsleyfi eða opinbera styrki. Hér er verið að brjóta grundvallarmannréttindi.  

af vísi.is

Flokkur þjóðernissinna í Svíþjóð vill stofna barnaheimili fyrir innfædd hvít börn. Ætlunin er að fyrsta barnaheimilið verði opnað í Uppsölum, á næsta ári. Vávra Suk, formaður flokksins segir að fólk eigi að eiga þess kost að ala börn sín upp í vestrænni menningu.

Vávra Suk, kom sjálf til Svíþjóðar frá Tékklandi, þegar hún var átta ára gömul. Hún segir í samtali við sænska Aftonbladet að á venjulegum barnaheimilum séu börn frá mismunandi menningarheimum. Það telji þjóðernissinnar ranga stefnu.

Hugmyndin um hvítu barnaheimilin er liður í nýrri herferð flokksins, í Uppsölum. Vávra Suk segir að fyrsta kastið að minnsta kosti muni foreldrarnir sjálfir reka fyrsta heimilið.

Tryggingar og fjárhagsleg staða foreldra

Þegar ég þekkti til innan borgarkerfisins þá var það svo að Borgin tryggði ekki, vegna þess einfaldlega að hún er borgunarmaður og iðgjöld af tryggingum á ársgrundvelli eru mun hærri fyrir allar hennar stofnanir en mögulega bótaskylda. Sbr. heitavatnið á Vitastíg. Ég vænti þess að viðkomandi leiksóli sé rekinn af borginni. Minni bæjarfélög og einkaskólar hafa valið þá leið að tryggja sín börn hjá vátryggingarfélögum.  

 

Verð að viðurkenna að ég á erfitt með að skilja hvernig stendur á að barn sem er í leikskóla sér ábyrgt fyrir fjárhagslegu tjóni sem það veldur. Því í raun er verið að halda því fram. Auðvitað eru foreldrar alltaf ábyrgir fyrir börnum sínum en ég hefði nú talið að starfsfólk sé ábyrgt þann tíma sem barnið er í þeirra umsjá.

 Sjálf lenti ég í svona steinamáli þegar ég var leikskólastjóri, þetta þarf ekki að taka nokkra stund. Eða vera áberandi. Það er t.d. rosalega skemmtilegt að athuga hvað maður getur skotið mölinni langt með skóflunum (svona eins og teygjubyssa). Mín börn brutu glugga, sem við buðumst til að borga en var afþakkað.     

Ég hef aldrei heyrt þess getið að fjárhagur foreldra skipi börnum á grátt svæði varðandi aðstoð.  Held það sé í fyrsta lagi greiningar sem ráða hver fær aðstoðina. Hitt er alveg ljóst að það hefur verulega dregið úr stuðning við þá sem búa við minniháttar skerðingar eða þroskafrávik. Í mína tíð var stundum stuðningur við börn eða deildina vegna félagslegrar stöðu og tilfinningaerfiðleika, en það eru sennilega ein 12 ár síðan sá flokkur datt út. Veit að það er til aukaflokkur til að sækja tímabundið í vegna erfiðleika á deild en líka að í hann er veitt lítið fé.

 Ég veit hins vegar dæmi þess að foreldrar hafi greitt fyrir umfram stuðning eða sérkennslu inn í leikskólum. Þá fékk barnið reyndar alla þá sérkennslu sem hægt var að fá með lögum. En þar sem barnið var í mjög sérstöku prógrammi sem krafðist þess að tveir starfsmenn sinntu því samtímis völdu foreldrar að borga fyrir seinni starfsmanninn. Þetta var auðvitað á mjög gráu svæði.  

PS. Auvitað á leikskólinn að geta mætt þörfum allra barna en því miður hefur hann stundum ekki fjárhagslegt bolmagn til.  

 

Ósátt við dagvistina

Túrverkir og megrun - einstaka fæðingar um það má ræða

Í gær skellti ég mér með í fámennið sem gekk undir fána Kenndarsambandsins.  “Jæja, hvað er rætt um pólitík á kaffistofunni?”, spurði ég leikskólakennara í göngunni. “Ekkert”, sagði hún. “Ekkert” hváði ég “nei, Það er bannað að ræða pólitík og kjaramál á kaffistofunni”.

Og furðar einhvern að fámennt hafi verið undir kennarafánanum.  

Hvaða kallavinnustaður mundi láta bjóða sér slíkt bann. Samkvæmt þessu má bara ræða túrverki, fæðingar, mataruppskriftir, megrun og partý. Ég vona innilega að það séu fáir leikskólar svona ólýðræðislegir.

Bræðrabönd

Sé að sjálfstæðismönnum og líka framsókn svíður undan Skúla. Vitna í Geir –  sem á að hafa neitað – ég heyrði ekki betur en hann segði, að svo stöddu. Að svo stöddu þýðir, seinna. Hvenær þetta seinna er, það er annað mál. Glitnir á hlut í Geysir Green Energy með Fl group og fleirum. Til þess að vinna að hlut bankans í endurnýtanlegri orku réð bankinn til sín Árna Magnússon, fyrrum félagsmálaráðherra "sem gat ekki sleppt þessu gullna tækifæri sem barst honum upp í hendur" og nú er bróðir hans Páll orðin stjórnarformaður Landsvirkjunar. Þarf fleiri vitna við. Búið að tryggja helmingaskiptin einu sinnu enn.

úr viðtali við Árna - komin i fang bankans.   

Sunnudaginn 12. mars, 2006 - Innlent - greinar

Að sjá daginn verða til – viðtal við Árna Magnússon fyrrum ráðherra

Óábyrgt að horfa ekki til framtíðar í nýtingu jarðhita og vatnsorku

Íslendingar eiga mikla auðlind sem er jarðhiti og vatnsorka og mikilvægt er að nýta með skynsamlegum hætti og á réttum tíma. Í mínum huga væri óábyrgt að horfa ekki til framtíðar með nýtingu þessarar auðlindar. Samfélag í örum vexti þarf sífellt á nýjum tækifærum að halda og þau verða ekki til á einni nóttu.

... Allir vita þó að tilteknir aðilar hafa náð meiri árangri en aðrir og eru orðnir moldríkir - en er það nýtt? Má ekki sjá svipaða þróun þegar litið er dálítið aftur í tímann?

 

 

Segir að byrjað sé að undirbúa sölu Landsvirkjunar

Grein Elísabetar Jökuls í mogganum í dag - mögnuð

Sennilega stysta aðsenda grein Morgunblaðsins frá upphafi og hugsanlega ein sú besta. Benda öllum á að lesa frábæra grein eftir Elísabetu Jökulsdóttur í mogganum á bls. 29 í dag 1. maí. Daginn sem m.a. verklýðurinn heldur uppi vörnum fyrir velferðarkerfið, kerfið sem okkur er talið í trú um að sé það besta í heimi. Kerfið sem lokaði iðjuþjálfuninni á geðdeildinni í dag.