Ytra mat, árangur eða tímasóun?

Á mánudag flutti ég fyrirlestur fyrir Samband íslenskra sveitarfélaga um ytra mat. En í nýjum lögum um bæði leik- og grunnskóla er sveitarfélögunum færð ýmis ný verkefni meðal annars að bera ábyrgð á ytra mati á skólastarfinu. Í erindinu reifaði ég m.a. áhyggjur mínar af þeim kostnaði sem ég tel að verið að sé að koma yfir á sveitarfélögin. En líka ýmislegt um mat. Alla vega þá var ég spurð hvort ég mundi ekki skella erindinu inn á bloggið og þar sem ég sé ekki að ég ætli að nýta erindið til annars ákvað ég að skella því hér með. Svona fyrir þá sem hafa áhuga.

Í málstofunni voru nokkrir ræðumenn á undan mér sem höfðu ákveðið að tileinka sér bíssnesmál til að ræða um; skólamál, börn, foreldra og kennara. Þeir ræddu um aðföng, um hráefni, um skilvirkni og árangur á þann hátt að mér varð bumbult. Ég held að viðkomandi nái ekki til skólafólks með því að tala á þennan hátt. Sérstaklega ef þeir vilja í raun taka höndum saman við það og breyta skólastarfinu. Bíssnessmálið er ekki aðferðin sem dugar til að ná sér í bandamenn. En auðvitað getum við lært af því sem hefur átt sér stað í viðskiptaumhverfinu við þurfum bara ekki að éta það hrátt upp.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Ytra mat - árangur eða tímasóun