Kveðjustund

 

Lífið hefur sinn gang, það fæðast börn, við lifum og við deyjum. Allt gerist þetta óháð veðrum og vindum. Í gær fagnaði ég fæðingardegi og í dag kvaddi ég. Var við jarðarför, ákaflega fallega útför í sveitakirkju. Einn söngvarinn, hún Anna Sigga, söng líka við útförina hans Sturlu. Þá vildi ég engan kór. Mér fannst einhvernvegin ekki kór hæfa í jarðarför hjá svona ungri manneskju eins og sonur minn var. Þegar ég hlustaði á Önnu Siggu í dag hvarf ég augnarblik til þess tíma sem ég sat á fremsta bekk í Fossvogskirkju. Og þrátt fyrir að vera erfiðar, þá yljuðu þær minningar. Þannig vil ég líka muna. 

 

Athöfnin í dag var falleg, falleg á margan hátt. Kirkjan smá og nándin mikil. Presturinn nærfærinn og sannur í sinni ræðu. Ung stúlka lék undur vel og af mikilli einlægni á þverflautuna sína, “síðasta gjöfin mín til ömmu” hvíslaði hún að mér. Jarðarfarargestir sungu með kórnum og á eftir var, Allt eins og blómstrið eina, sungið úti í garði yfir moldu, þar stóð kórinn og söng eins og englar og útfarastjórinn með. Vindurinn lék undir líkt hann væri orgel himnanna, kannski hreinsaði hann sálur okkar, blés burtu öllu amstrinu og áhyggjunum, eitt andartak, þerraði tár af hvörmum og tryggði fast faðmlag.  

 

Í huga mér hefur: Ég kveiki á kertum mínum, við krossins helga tré, runnið upp fyrir mér aftur og aftur, bæði lag og texti. Og nú sit ég hér og raula: Nú hallar helgum degi á Hausaskeljastað. Segið mér er til fallegri texti og lag, sem hæfir stund og stað?

Athugasemdir

[Anna Ólafsdóttir (anno) (IP-tala skráð) 15.9.2007 kl. 15:17]

Nei - alveg örugglega ekki. Þessi sálmur á svo sérstakan stað í sálinni á mér að ég get eiginlega ekki lýst tilfinningunni sem kemur upp þegar ég heyri hann. Auðvitað tengi ég hann líka minningunni um mitt fólk sem er farið enda var hann sunginn í þeim jarðarförum. Í uppeldinu var mér líka kennt að meta hann, mamma sagði alltaf þegar hún heyrði þennan sálm að hann hefði að geyma eitt fallegasta ljóð sem til væri og svo kunni hún líka söguna á bak við tilurð ljóðsins. ég fékk oft að heyra hana.