Bera karlar meiri virðingu fyrir konum en konur gera?

Það er sjokkerandi að lesa þessa frétt, að við konur höfum meðtekið jafnréttis umræðuna á þann hátt að við tökum kynjamun sem óbreytanlegum sannleik, sem gildandi og réttan. Það eru jú skilaboðin sem við erum að senda. Að við teljum okkur og störf okkar í raun minna virði en karla. Það er líka áfall að karlar virði okkur minna en aðra karla en samt meira en kynsystur okkar gera. Er sú hugmyndafræði enn ríkjandi á meðal kvenna (og að einhverju leyti karla) að karlar eigi að vera góðir skaffarar? Er það svo að karlar hafa meðtekið umræðuna um jafnan rétt á meðan við erum stökk í gömlum sannindum, komumst ekki upp úr hjólförunum.

Hvað hefur brugðist?

Ég vona sannarlega að þessi könnun standist ekki aðferðafræðilega og allt það - þó ég eigi nú ekki von á að það sé raunin. - Því miður.

Bæði kynin reikna með því að konur sætti sig við lægri laun en karlar

Athugasemdir

[Valgerður Halldórsdóttir, 19.6.2007 kl. 13:00]

Skilaboðin eru víða  t.a.m.  frá forsætisráðherranum sjálfum - "Horror" hvernig gengið var framhjá konum í Sjálfstæðisflokknum þegar raðað var í ráðherrastóla. Því miður sýndu þær síðan ákvörðun hans mikinn "skilning"  - svo maður noti nú aðferð Tíkinnar þá segji ég VOFFFF!

[Kristín Dýrfjörð, 19.6.2007 kl. 13:03]

Já en það er svo sorglegt að við skulum gegna og taka mark á þessum skilaboðum. Enda finnst mér að bæði Sjálfstæðisflokkurinn og konurnar þar megi skammast sín. Vona sannarlega að konur líti til þess við næstu kosningar - að þessum flokki er ekki að treysta þegar að kjötkötlunum er komið.  

[Heimir (IP-tala skráð) 19.6.2007 kl. 13:25]

Sælar, ég vil taka það fram að ég er hlynntur jafnrétti kynjanna. Málið er að konur eru almennt ekki nógu ákveðnar þegar verið er að semja um laun.
Þegar ég t.d. er að biðja um laun á nýjum vinnustað eða að biðja um launahækkun, þá er ég ekkert smeikur við það og ég get sett mat á mína vinnu. Annað hvort fæ ég launin sem ég vil eða ég fer bara eitthvað annað.
Flest kvenfólk sem ég þekki er ekki eins öruggt með sig á þessu sviði og þeim finnst oft þær eiga ekkert skilið að fá meira. Ég veit ekki hvort að þetta er eðli kvenfólks eða hvort að þetta er orðinn vani. En jú kynin eru ólík.

Ég vil bara segja, berjist fyrir því sem þið eigið skilið. Ekki vera að bíða eftir að einhver annar geri þetta fyrir ykkur. Þið verðið að gera þetta sjálfar fyrir ykkur!!!!

Um leið og einstaklingar eru farnir að berjast fyrir sínu, þá um leið breytast hugsjónir almennings.

[Kristín Dýrfjörð, 19.6.2007 kl. 13:42]

Sæll Heimir, Það getur vel verið að við konur eigum hluta af vandamálinu - að við séum ekki nógu ákveðnar - en þá er að velta fyrir sér hvers vegna? og getur það verið samfélaginu til heilla að þetta sé "okkar" mál - er þetta ekki og á að vera mál okkar allra?

Ég er leikskólakennari og einu sinni var ég í samninganefndum fyrir félag leikskólakennara, ég veit ekki hvort þessi rök duga hjá slíkum stéttum. Ef ég fæ ekki það sem ég vil, fer ég.  Það er nefnilega ekkert annað að fara nema úr því starfi sem þú menntaðir þig til - starfinu sem þú hefur helgað líf þitt. Starfinu sem þér finnst hafa tilgang.

Viðhorfin í samfélaginu eru að þetta séu ekki jafn mikilsvirði störf og það að vinna í banka eða á kassa. Þannig erum við öll að tapa ef fólkið vill ekki vinna t.d. menntunar eða umönnunarstörf.

Ég hef aldrei beðið - ég er búin að vera að slást lengi - ég er stolt af starfinu mínu - bæði núverandi og fyrrverandi. En mér finnst þetta bara alls ekki vera mitt einkamál, mér finnst samfélagið okkar þurfa og eiga  og skulda okkur öllum að huga að málefnum okkar allra.

En ég skal halda áfram að leggja mitt á vogarskálarnar.  

[Ingólfur Ásgeir Jóhannesson, 19.6.2007 kl. 17:01]

Vil bæta við því sjónarmiði að til eru karlar sem einfaldlega biðja um meira heldur en sanngjarnt - og virðast jafnvel fá slík laun. Kannski ætti að einkavæða skólana og heilbrigðiskerfið en þjóðnýta verktakabransann og bankana og þannig stuðla að launajafnrétti kynjanna. Kannski var það einkavæðing bankanna sem kom í veg fyrir ávinninginn af jafnréttisbaráttunni sem birtist í því að launamunurinn minnkar ekki.

Svo er þetta með væntingarnar: Í rannsókn Guðbjargar Vilhjálmsdóttur halda drengir að grunnskólakennsla sé lægra borguð en stúlkur halda - raða því lægra í samanburði við önnur störf en stúlkur gera. Giska má á að þar með vanmeti þeir launin fyrir starfið. Kannski halda þeir að samfélagið ætlist til þess að þeir hafi há laun. Annars segir nafni minn hjá Jafnréttisstofu að þeim körlum fjölgi sem hafi lægri laun en kvenkyns maki og segir að það valdi ekki skaða á karlmennsku þeirra! Gott ef satt er með skaðleysið gagnvart karlmennskunni - eða hvort það hreinlega kynni að vera mannbætandi að hafa fyrirvinnu

[Friðrik Þór Guðmundsson, 20.6.2007 kl. 13:47]

Fyrst þegar ég varð var við að ónefnd eiginkona mín hefði brunað framúr mér í launum var ég dulítið uggandi. Mér fanst eins og eitthvert nátúrulögmál hefði verið brotið. Ég horfi allt öðru vísi á þessi mál í dag. Konan nýtur framsækni sinnar og metnaðar og gerir kröfur, en ég er slóði, vanrækti endurmenntun og sætti mig við það sem mér var boðið upp á. Ég er bara stoltur af frúnni og karlmennska mín er ekki meiddari en svo að ég sá ekkert athugavert við að hún ynni á meðan ég stundaði óáreittur háskólanám. Hún er líka að borga alls konar reikninga og ég hreyfi engum mótmælum við því...