Mamma og Kvöldskóli Kópavogs

Kvöldskólinn í Kópavogi var með sýningu í dag á afurðum vetrarins. Við Lilló skruppum á sýninguna. Mamma er búin að vera þar á málaranámskeiði í vetur og hennar myndir voru á meðal þess sem sýnt var. Mamma hefur sérstök tengsl við Kvöldskólann í Kópavogi. Hún sat í fyrstu jafnréttisnefndinni í Kópavogi og varð seinna formaður hennar. Á þeim tíma var það eitt baráttumála jafnréttisnefndarinnar að koma á kvöldskóla. Hann var í upphafi hugsaður sem skref fyrir konur af heimilum út á vinnumarkað og fyrstu námskeiðin tengdust skrifstofustörfum, tölvum og slíku. Það var fyrir tæpum 30 árum. Núna nýtur mamma góðs af þessum sama skóla er þar á námskeiðum.

Ég hitti leikskólastjóra á sýningunni, sú sækir þar námskeið eftir námskeið í silfursmíði, segir að það séu heilagar stundir. Hennar hugleiðsla. Ég var að rabba við hana um upphaf kvöldskólans, “maður hugsar aldrei hvernig til þessara hluta var stofnað, þeir eru einhverveginn svo sjálfsagðir, fastur hluti af tilverunni”. Sagði hún.

Mamma mín hefur kannski skilið hvað það getur verið stórt skref fyrir konur að hefja aftur nám. Eftir að við fluttum suður og við öll sex systkinin byrjuð í grunnskóla fór hún að vinna sem “gangastúlka” á spítölum. Eftir nokkur ár í því starfi ákvað hún að mennta sig. Fór í Sjúkraliðaskólann og útskrifaðist þaðan, en á sama tíma lét hún annan draum rætast, hún var í einum af fyrstu árgöngunum sem hófu nám við Söngskólann, lærði hjá Sigríði Ellu og Guðrúnu Á Símonar, kláraði 7 stig í söng með fullt hús barna. Á þessum árum var mamma líka virk í pólitík og í stéttarfélagspólitík. Á þessum árum saumaði hún líka fötin á okkur og prjónaði peysur.

Stundum er ég spurð að því hvort ég sé ofvirk (og ég verð að segja að ég skil ekki hvernig nokkrum getur dottið það í hug), “nei, nei” segi ég, “ég er húðlöt”. Sumir verða alveg stúm þegar ég svara svona, og segja ´”hvaða vitleysa”. En það er alveg satt, ég er húðlöt. En vel að merkja mín viðmið eru kannski konur eins og mamma mín og við hliðina á þeim er ég húðlöt.  

Mamma var samt lengi að fyrirgefa mér að þegar ég varð stúdent lét ég hana ekki vita, hún var nefnilega að flytja pólitíska kosningarræðu sama dag, á sama tíma. Í því ljósi fannst mér ekkert merkilegt að verða stúdent. Ég var tvítug, gift, með barn á öðru ári og löngu farin að heiman. En hún og pabbi pössuðu um kvöldið og við Lilló gerðum okkur dagamun.