Skemmtileg vísindavaka - ég á meðal vindmestu kvenna

Ég fór áðan ásamt Guðrúnu Öldu á vísindavökuna í listasafni Reykjavíkur, mikið fjölmenni var á staðnum og við hittum marga. Við hittum nokkuð af starfsfélögum við Háskólann á Akureyri. Frá auðlindadeild voru bæði kennarar og nemendur en frá RHA voru starfsmenn. Geir var þarna að kynna Asíuverið,var settur á milli tveggja stórvelda, Kínverja og Japana. Sagðist vera svona mínimalískur við hlið ofgnóttanna. En á stórveldabásunum var mikið lagt upp úr að leyfa fólki að prófa. Ég fékk að smakka kínverska mánaköku sem bragðaðist vel. Börn voru sérstaklega upptekin af að fá að skrifa nafnið sitt með japönsku letri. Hjá Veðurstofunni fékk ég að blása í vindmæli og náði að blása 9,5 metra á sekúndu, var þegar ég fór, vindmest kvenna, einhverjir karlar höfðu þó náð að slá í hviðum upp í 13,5 metra á sekúndu.

 

Kennaraháskólinn var með lítinn vísir af vísindasmiðju sem ég skoðaði af áhuga og svo var Fjölskyldu og húsdýragarðurinn með himingeimatjald. Annars var KHÍ mjög áberandi í safninu og var básum þeirra dreift víða. Það fannst mér vel til fundið og gera skólann mjög sýnilegan.

Sérstakir gestir vísindadaganna voru frá borginni Perugia á Ítalíu, þeir sýndu myndband af dögum helguðum vísindum og listum í borginni 6 til 22. september sl. Ég rabbaði heilmikið við Ítalina og ákváðum við að reyna að vera í sambandi.  

Fróðleikur á hverjum fermetra